با توجه به منابع خبری و آمار منتشر شده در دی ماه امسال، قریب به 90 زندانی توسط رژیم دیکتاتور ایران، اعدام گشته اند. این درحالی است که در بطور کلی در سال 2023 تعداد زندانیان اعدام گشته در ایران به بیش از 700 نفر زندانی رسیده است. در طول  هفته ی گذشته اعدام محمد قبادلو و فرهاد سلیمی و همچنین خطر حکم اجرای 4 زندانی سیاسی کورد موجب نگرانی بسیاری از زندانیان سیاسی و آزادیخواهان دیگر گشته بود. همین امر موجب گشت که از روز پنجم بهمن ماه تا به اکنون 61 تن از زندانیان در بند زنان اوین، زینب جلالیان، خانواده های زندانیان، تعدادی از زندانیان سابق و شماری از فعالین آزادیخواه، در اعتراض به اعدام، اعتصاب غذا نمایند. این اعتصاب غذا، بعبارتی خشم عمومی زندانیان را در برابر جنایتی به نام اعدام، بود. از سوی دیگر خانواده های هر چهار زندانی سیاسی کورد، به زندان اوین فراخوانده شدند تا آخرین ملاقات را با فرزندان خود داشته باشند. اما بامداد به رغم همه تلاش های خانواده و فعالان حقوق بشری و سیاسی امروز یعنی 9 بهمن 1402 هر چهار زندانی کورد، توسط رژیم ایران اعدام گشتند.

با گسترش مبارزات خلق ها در ایران، رژیم نیز از حربه ی اعدام، به منظور سرکوب فریاد آزادیخواهانه ی خلق، استفاده نمود. روزانه جوانان بسیاری را به پایه چوبه‌ی دار می‌کشاند تا ترس و رعب ایجاد نماید و دیگران را نیز مجبور نمایند که از مطالبات خود دست بکشند، زیرا در غیر اینصورت آنان نیز به سرنوشت دیگر اعدام گشتگان دچار خواهند شد. اعدام، قتل عمد حاکمیتی است که خون نوشیدن و سر به دار آویختن برایش امری عادی بوده و جان گرفتن به کار شب و روزش تبدیل شده است. بسیاری از زندان یان سیاسی محکوم به اعدام، با جنگ ویژه ی رژیم مواجه شدند و تحت شکنجه های روحی و جسمی بسیاری قرار گرفتند. هم اکنون هم زندانیان بسیاری تحت شکنجه های رژیم هستند و خطر اعدام قریب الوقوع آنان وجود دارد.

اما در مقابل، در طول این مدت، شاهد اعتراضات بسیار گسترده‌ی فعالین اجتماعی و سیاسی بودیم. هر اندازه که حاکمیت درصدد سرکوب بود و در صدد برآمد که فضا را بیشتر امنیتی نماید، اما توان جمعی زنان زندانی امری غیرقابل انکار است. زنان زندانی گامی قاطع در برابر قتل عمد رژیم برداشتند به اعدام نه گفتند. پیام آنان در طول این مدت، بسیار شفاف بوده و در صدد هستند که به این جنایات پایان بخشیده شود. جامعه‌ی آزادیخواه نیز، از این موضع زنان زندانی، حمایت نمود.

ما بعنوان جامعه‌ی زنان آزاد شرق کوردستان ( کژار)،  ضمن تسلیت به خانواده های هر چهار زندانی کورد، این جنایات را بشدت محکوم می نماییم. اگر چه رژیم در صدد سرکوب صداهای مخالف است، اما صدای آزادیخواهانه این روزها، رساتر از هر زمان دیگری به گوش می رسد. همه ی این تهدیدها، زندانیان سیاسی بار دیگر نشان دادند که از شکنجه هراسی ندارند، آنان نه تنها درون زندان را به سنگر مبارزه تبدیل ساخته اند، بلکه همگان را به این اقدام قاطع فرا میخوانند. در همین راستا از آزادیخواهان در عرصه های گوناگون می خواهیم که هم آوا و همصدا گردند تا پاسخی محکم به سیاست های جامعه ستیزانه، نژادپرستانه و فاشیستی رژیم بدهند.در یک جمله می توان گفت که جنایت اعدام، یعنی ترس رژیم از صدای مخالف، پس برای رساتر نمودن صدای آزادیخواهی زندان یان سیاسی، مبارزه مان را گسترش دهیم.

جامعه ی زنان آزاد شرق کوردستان «کژار»

29/01/2024