در این بخش از برنامەی راوین با مهمان برنامە رفیق آریَن ئارە، عضو فرمانداری نیروی دفاعی زنان روژهلات(شرق) کوردستان(HPJ)، دربارە‌ی مسائل و مشکلاتی کە خاورمیانە بەویژە خلق کورد با آن دست و پنجە نرم می‌کنند گفتگویی انجام دادیم.

ئارین ئارە در رابطە با پرسش مجری راوین با این مضمون که آیا شرایط امرالی را کە رهبرآپو در آن بسر می‌برد با شرایطی کە خلق کورد و گریلاهای آزادی کوردستان دارند، می‌توان جدای از هم ارزیابی نمود؟

“ ١٦ ماه است کە هیچ آگاهی و پیامی از رهبر آپو بەدست ما و خلق کورد نرسیده است.انزوای تحمیلی بر رهبرآپو، نەتنها انزوای تحمیل‌شده بر شخص رهبری، بلکە بر تمامی خلق کورد و خلقی کە رهبری را بە عنوان رهبر خویش انتخاب کردەاند، بوده و این انزوا هرسال و هر ماه طولانی‌تر می‌گردد، اما در عین حال می‌بینیم کە گریلاهای آزادیخواە و خلق بە چە شیوه‌ای مبارزات خود را ادامە و گسترش می‌دهند. انسان‌های آزادی‌خواه و دموکرات و شخصیت‌های جهانی نیز در برابر انزوایی تحمیل‌شده بر رهبری، صدای خویش را بلند کرده و گفتند انزوایی ناحق و نارواست و بایستی مبارزه جهت شکستن آن و آزادی فیزیکی رهبری انجام گیرد. گریلاهای آزادیخواە برای پاسخگویی و از بین بردن انزوای بر رهبری در تلاشند، اما آیا تنها با مبارزه و جنگ گریلا این امر انجام‌پذیراست؟ خیر، بایستی جنگ و مبارزات خلق و گریلا باهمدیگر بە سطح وسیعی راە پیدا کند.

در نشستی کە دولت اشغالگر ترکیە با دولت‌های دیگر انجام داد، مشخص شد که در تلاش است تا تمامی قتل‌عام‌ها و حملاتی کە بر خلق انجام می‌دهد را مسئلە‌ای مشروع و حل‌شدە قلمداد نماید تا بتواند حکومت خود را تداوم بخشد. همەی حملاتی کە در سال ٢٠٢٢ انجام گرفتە، بەویژە شدت فشارها بر رهبری، با گذشت زمان بیشتر می‌شود. بە همین دلیل ابتدا ما و خلق کورد، مسئولیت جوابگویی به این حملات را برعهده داریم. راهپیمایی و فعالیت‌هایی کە برای آزادی فیزیکی رهبری در هرگوشەی دنیا انجام می‌شود، تأثیرگذار است، اما لازم است کە ما به‌عنوان گریلاهای آزادی‌خواە، در راستای انجام وظایف و نقش‌های خود در قِبل انزوای بر رهبری مصررانه‌تر و تا رسیدن به هدف نهایی که شکستن آن است، مبارزه‌مان را وسعت و ژرفا بخشیده و آزادی جسمی رهبری را به‌عنوان هدف اساسی میسر سازیم. تا زمانی کە آزادی جسمی رهبری میسر نشود، به‌هیچ وجه نمی‌توان از جامعەای آزاد، هویتی آزاد و میهنی آزاد بحث بە میان آورد. زیرا کە همەی حیات و موجودیت ما، وابستە بە رهبریست. مبارزە و مقاومتی در تمامی عرصه‌های ایدئولوژیک، سیاسی و سازماندهی جامعەی دموکراتیک در زندان امرالی و در مرحلەی بالاتری وجود دارد.

ایستار رهبری در امرالی به گریلا و خلق کورد امید و باوری را القا می‌نماید، لازم‌ است تا جنگ و روحیه‌ای را کە در مناطق حفاظت‌شدە‌ی میدیا جریان دارد را گسترش داده و اجازه ندهیم کە این روحیه و جنگی کە رفقایمان انجام می‌دهند بە سطحی پایین نزول کند. لازمە‌ی آن است تا تبلیغات دولت- ملت‌ها را پوچ گردانیم، چراکە این‌ها خود نوعی از جنگ‌ویژه‌ بوده و ما باید بە حقیقت خویش برسیم و آن حقیقت نیز رهبر آپو می‌باشد. پلان دولت ترکیە نەتنها برای جنوب کوردستان بلکە هر٤بخش کوردستان را در هدف خود دارد، ترافیک دیدارهای این اواخر دولت ترکیە با برخی از کشورها، مشخص ساخت که خواهان نابودی تمامی خلق کورد است، اما لازم است تا همەی ما، بەویژە گریلای آزادی‌خواە کە فکر و فلسفەی زندگانی‌مان، رهبری است در تمامی سنگرهای حیات و جنگ این دولت اشغالگر را از میان برداریم. ما به‌عنوان گریلای کوردستان اعلام می‌کنیم که تحت هیچ شرایط، زمان و مکانی، عقب‌نشینی نمی‌کنیم، چراکە نیک می‌دانیم، بعد از جنوب کوردستان و عراق، قصد اشغالگری ایران را دارد و ناتو به تمامی کوردستان می‌کشاند.اگر قادر نباشیم، ذهنیت و اشغالگری‌ای را کە دولت‌‌های هژمون‌گرا دارا هستند و گام‌های عملی برای آن برمی‌دارند، از بین نبریم، قادر به تداوم حیاتی آزاد نخواهیم بود، بە همین سبب مستلزم آن است تا ما مبارزات و مقاومت‌های خود را تا آشکارسازی حقیقت، وسعت بخشییم تا انزوای تحمیل‌شده بر رهبری را بشکنیم.“

 در خصوص سالگرد 8‌ساله‌ی نسل‌کشی 74مین خلق ایزدی در شنگال، نظر شما در این رابطە چیست و لازم است تا زنان برای دفاع از خود چه مکانیزمی بەکار بگیرند؟

“ابتدا در یاد و خاطره‌ی تمامی شهدا، زنان، مردان و کودکانی کە هنوز هم هیچ‌گونه آگاهی‌ای از آنان در دست نیست را گرامی داشته و ارج می‌نهیم. درد و مشقت‌هایی را کە خلق ایزدی ما به جان خریدند، درواقع درد و رنج تمامی زنان و خلق کورد بود. نسل‌کشی شنگال نیز پیامی برای خلق کورد بود، اگر هرسالە نظری بە تاریخ بخش‌های مختلف کوردستان بیافکنیم، می‌بینیم کە خلق کورد در طی تاریخ و زمان حال از سوی اشغالگران، مورد نسل‌کشی و غارت قرار می‌گیرند. با پیشاهنگی گریلاها hpg  و yja star کە در سال ٢٠١٤ به‌عنوان “دوازە سوار” وارد شنگال شدند، در واقع می‌توان گفت کە جامعەی ایزدی بسیار سریع در حلقه‌ی محافظت و دفاع گریلاهای آزادی‌خواە قرار گرفت. هر اندازه کە حملات و نسل‌کشی انجام‌گرفته، عمق  و ژرفای بسیاری داشته باشد نیز اما لازم است تا دفاع جامعە در هر شرایطی پابرجا و استوار باشد. حملات و نسل‌کشی‌ای کە بر روی خلق ایزدی ما از سال ٢٠١٤ تا بە امروز کە ایجاد شدە، پیشی از تأسیس ارتش و سیاست آنان نشدە است، بلکە خلق ایزدی با ارادە و نیروی راسخ خود در دفاع و سازماندهی سیاست دموکرتیک از جامعەی خویش جای می‌گیرد. زیراکە با علم براین‌کە اگر خود در دفاع خویش نکوشی از بیرون نمی‌توان دفاع کرد، نمونەی خیلی بارز و چشمگیری کە دیدیم حزب pdk بود کە چگونە پشت خلق را خالی کرد، در موقع حملات داعش خاک شنگال را ترک کرد. کە البتە این خیانت‌های pdk تا بە امروزە هم ادامە دارد و چگونە خاک و خلق کورد را می‌فروشد. خلق ایزدی باوجود درد و رنجی کە دید، اما می‌بینیم کە در حال حاضر در مرتبەی خیلی بلندی بە حیات خود ادامە می‌دهد.“

• رفیق ئارە در ادامە‌‌ی سخنان خود علی‌الخصوص در رابطە با بریدن درختان و از بین بردن طبیعت کوردستان، کمپین جامعەی زنان آزاد شرق کوردستان کژار تحت‌عنوان‌ “علیە کشتن زن و نابودی طبیعت، مبارزە” چنین گفت:

“اگر خوب بنگریم می‌بینیم کە اشغالگر نەتنها انسان را، بلکە طبیعت را نیز موردحملە قرار می‌دهد و سعی در از بین بردن جغرافیایی دارد کە خلق کورد در آن زندگی می‌کند. جغرافیای کوردستان از اوان انسانیت تا بە حال برای همەی انسانیت، مکان زندگانی بوده، خاک و جغرافیای کوردستان با غنای خویش شناختە‌شده است. در واقع می‌توان گفت کە اشغالگران تمامی نیروی خود را برای آنکە این خاک ثروتمند و پربرکت را اشغال کنند، به کار می‌گیرند، زیرا می‌گویند تا زمانی کە مکان جغرافیایی را بە دست نیاوریم، قادر نخواهیم بود مردم را زیر سلطەی خویش قرار دهیم. می‌بینیم کە دولت ترکیە در شمال کوردستان، از راه کوردهای بسیج و خودفروش، چگونە هر بار در جایی، درختان کوردستان را می‌بُرند و می‌فروشند.

در این مرحلە‌، اعتراضات مردم از اهمیت زیادی برخوردار است و باید تمامی خلق ما یک‌صدا، اعتراضات خود را در برابر این اشغالگری و نابودی فریاد بکشند. لازم است تا خلق ما این اجازە را بە قدرتمداران ندهد که بسیار راحت در روستای وی پایگاهی بنا کنند. اگر امروزه دشمن، پایگاهی درست کند، فرداها خانەی او هم بە پایگاهی برای دشمن تبدیل خواهد شد. در طی این مراحل، انسان مجبور بە کوچ‌نشینی و دست از خاک خویش برداشتن می‌شود و این یکی از سیاست‌های اشغالگران بە حساب می‌‌آید. ما نیز همانند گریلا سپر این جامعە می‌باشیم و می‌گوییم کە در زمان ضرورت، فدایی بوده و تا آخرین لحظە ما از جامعه و خلق‌مان دفاع خواهیم کرد. در آخر می‌توان گفت کە اگر در دفاع از اکولوژی خویش دفاع کنیم، می‌توانیم بە حیات خود نیز ادامە دهیم.“

• رفیق ئارین ئارە در پاسخ به پرسشی دربارەی اعتراضات زنان در ایران و شرق کوردستان و کمپین “حجاب، بی‌حجاب” و لزوم دفاع ذاتی زنان، چنین گفت:

“در واقع می‌توان گفت راهپیمایی‌هایی کە در سراسر ایران انجام می‌شود، عدم قبول و نهایت کین و بیزاری از سیستم سرمایەداری و ناحقی‌ای است کە در حق زن روا داشته می‌شود. امروزە در ایران قانونی برای زنان باقی نماندە، از کودک‌همسری گرفتە تا روسری و حجاب اجباری اعمال‌شده بر زنان در ایران و شرق کوردستان، همەی این ناحقی و ستم‌هایی کە در حق زن در ایران اعمال می‌شود، باعث بروز واکنش‌هایی در تمامی عرصەهای حیات گشته و اینگونە است کە صدای زنان بالاتر می‌رود. دیگر در همەی برهه‌های زندگی می‌بینیم کە از دختری ١٧سالە گرفتە تا زنی مزدوج و بچەدار، حقارت‌هایی کە بە وی می‌شود را قبول نکرده و با راە و روش‌های بسیار مختلفی اقدام به اعتراض می‌کند. لازم است کە تمامی زنان، بسیار بیشتر از موقعیت و زمانی کە در حال حاضر در آن بسر می‌برند در آموزش خود و کسب دانش و آگاهی و سازماندهی خود کوشیده و مبارزە نمایند. تا زمانی کە زنان و جوانان سازماندهی نشوند و از هر لحاظ پشتیبانی همدیگر را نکنند، نمی‌توانند تنها با راە و روش‌های موجود، بە نتایجی دست یابند. در رابطه با راهپیمایی‌هایی کە از سوی زنان انجام می‌شود، ما بی‌معنا نمی‌بینیم، اما باید زنان بتوانند این ذهنیت مردسالاری را کە در جامعە حاکم است را در مدرسەها، دانشگاەها و خانوادەها کە با این ذهنیت، زنان را بە غلاف ناموس می‌کشند، از بین ببرند. اگر تمامی زنان اتحاد خود را پدید آورده و زیر چتر پلاتفرمی آزاد گردهم آیند و فعالیت کنند، هر فردی خواستار حق آزادی و حیات خویش باشد، لازم است تا همەی زنان بتوانند خواستە و نظرات خود را بر زبان رانند، بە همین سبب لازم است کە زنان مبارزه کنند تا با ذهنیت و دیدی زنانە بە مجلس راه یابند و حق خویش را از قدرتمداران بگیرند. زمانی کە سازماندهی در میان همەی زنان ایران با ملیت‌های مختلف ایجاد شود، هیچ کس قادر نخواهد بود زنی را مجبور بە حجاب اجباری یا کودک‌همسری نماید، این فرد چە علی خامنەای باشد و چە برادر، پدر و همسر باشد، توان گذاشتن روسری را با اجبار برسر ما ندارد. اگر زنان همبستگی خود را ایجاد کردند، هیچ نیرو و قدرتی نمی‌تواند در برابر نیروی جوهری زن بایستد.”

در پایان برنامە رفیق ئارین ئارە عضو فرمانداری HPJ در پاسخ بە پرسش مجری‌مان بریوان راپرین کە چرا دولت اشغالگر ایران دوبارە موجی از اعدام‌ و دستگیری‌ها را شروع کردە، اینچنین گفت:

“اعدام در سیستم ایران بە مسألەی مشروعی تبدیل شدە و ایران می‌گوید اگر فردی در برابر سیستمی کە بنیاد نهادەایم اعتراضی کند، دستگیر و اعدام می‌کنم. این اعدام و دستگیری‌ها بیش از دیگر ملل بر روی خلق بلوچ و کورد انجام می‌گیرد، چراکە هر دو خلق هم ایران را دولت خود نمی‌بینند. در واقع دولت این خلق‌ها وجودی ندارد، بە همین دلیل زمانی کە می‌بینند موجی از اعتراضات، عدم مقبولیت، مقاومت، مبارزە و سیاستی کە از دل جامعە برمی‌آید، پیشاهنگ و انسان‌های عالمی درست می‌شوند و پیام‌های در برابر دولت ایران ایجاد می‌شوند، می‌بینیم کە ایران این افراد را چگونە و بە چە صورتی دستگیر و اعدام می‌کند. درواقع ما اینگونە می‌نگریم، اعدام کردن جوانی، اعدام کردن جامعەای می‌باشد. لازم است تا همبستگی‌ای در درون جامعە درست شود و در برابر اعدام‌هایی کە دولت ایران انجام می‌دهند، برخیزند و یک‌صدا و یک‌دل، اعتراضات خود را بە زبان رانند. ما می‌گوییم کە ایران اصلاً قانونی ندارد، زیرا با اجرای این اعدام‌ها، بزرگترین بی‌اخلاقی را در برابر جامعە مرتکب می‌شود.”