خواننده‌ی گرامی متن زیر مصاحبه‌ایست با “ریاست مشترک پژاک اویندار رناس” در مورد انزوای بیش از دو ماهه‌ی رهبر خلق کورد “عبدالله اوجالان” و آغاز مبارزات دمکراتیک خلق روژهلات کوردستان تحت عنوان “کمپین آزادی برای اوجالان”

– شما انزوای بیش از دو ماه رهبر آپو را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

– در واقع انزوای رهبر ما به این دو ماه محدود نمی‌شود، بلکه می‌توان گفت این انزوا از همان آغاز تحویل دادن ایشان به رژیم ترک از طرف دولت‌ها و نیروهای‌ همدست در توطئه‌ی بین‌المللی به گونه‌ای سیستماتیک، اجرا شده است. نسبت به تحولات منطقه و سیاست‌های هدفمند آن‌ها بر خلق کورد این انزواها هر بار با شیوه‌های متفاوت به اجرا درآمده. از آن جمله می‌توان  به بی‌احترامی آن‌ها به رهبریت، مسموم کردن ایشان و ممنوع الملاقات کردنشان اشاره نمود که از این طریق در صدد دشوارتر نمودن شرایط انزوای ایشان در زندان امرالی برآمده بودند. آن‌ها با این انزواها خواستند رهنمودهای رهبریت را از ما و خلق کورد دریغ کرده، سپس با سرکوب و تحت کنترل درآوردن خلق کورد و رهبرمان از ایفای نقش آن‌ها در پروسه‌ی متحول‌سازی نظام‌های اقتدارگرای حاکم در منطقه جلوگیری کرده و به طورکلی، توسعه‌ی آزادی و صلح در جهان را با موانعی روبرو سازند که گذار از آن‌ها ممکن نباشد. در راه بی تاثیر نمودن نقش مفید رهبریت در تحولات و برون‌رفت خلق‌های منطقه از زیر استثمار نیروهای محافظه‌کار منطقه و هژمونی جهانی، در هر مرحله از این موج نوین قیام‌ها و مبارزات خلق کورد که پیشاهنگی مبارزات آزادیخواهانه‌ی خلق‌ها در منطقه را بر عهده گرفته‌اند‌، به شیوه‌‌های فاشیستانه انزوای رهبریت را سخت‌تر از قبل می‌کنند.

از همان آغاز اسارت رهبریت در سال 1999 مرحله‌ی مداخله‌‌ی آن‌ها در منطقه‌ی خاورمیانه آغاز شد و بدین گونه خواستند در برابر ارتقا و توسعه‌ی جنبشی سوسیالیزم، چپ‌گرا و دموکراتیک مانع ایجاد نمایند. اولین نیروی موثر در منطقه که بتواند در برابر خط کاپتالیسم و دولت – ملت‌های منطقه مبارزه نماید، خط آپویی و مبارزه در راه ملت دموکراتیک بود . این شیوه‌ی نوین مبارزاتی  براساس سیستم کنفدرالیسم دمکراتیک برای آن‌ها تهدید بزرگی بود. در برابر پروژه‌های مداخلاتی آن‌ها برای منطقه می‌بایست؛ رهبریت را بی‌تاثیر کرده و از میان بردارند. آن‌ها در این راه توافقات متفاوتی را انجام دادند، ارتباط آنها با دولت‌های آمریکا، روسیه، ایتالیا، یونان، سوریه، انگلیس، آلمان، ایران و نیروهای مزدور کورد در اسارت رهبریت موثر بود و امروزه نیز همان نیروها در سخت‌‌تر نمودن انزوای رهبریت نقش دارند. از سال 2011 به بعد مرحله‌ای نوین در منطقه آغاز شد مقاومت و خطی که خلق کورد برگزید مانند خط سومی بود. اساسا این خط؛ درهم شکستن چاره‌یابی‌های دولت – ملت‌ها بود که خلق کورد با مقاومت‌ها و اتحاد با خلق‌های دیگر، تحت عنوان ملت دموکراتیک که توان چاره‌یابی مسائل منطقه را بدون جنگ و درگیری‌ای که توسط مهره‌ی نیروهای هژمونی جهانی مانند دعیش را بر ملا ساخت. خط سوم در منطقه بر اساس  فلسفه و پیشاهنگی رهبر آپو با شیوه‌ی مبارزاتی نوینی، توجه تمامی انسان‌های آزادیخواه و دموکرات جهان را به سوی خود جلب کرد و به اسطوره‌ای در دنیا مبدل گشت. بر همین اساس نیز برای پوچ گرداندن این فلسفه و ایدئولوژی با اعمال سیاست‌های به دور از اخلاق و انزواهای به دور از حقوق انسانی بر رهبرمان، به فکر نابودسازی بنیادگذار و رهبر این فلسفه افتادند. در این مرحله از تاریخ، سیاست دموکراتیک، افکار و ایده‌های توانمند رهبریت، خلق کورد را به سطحی رسانده که دیگر به توان تعیین سرنوشت خود دست یافته و با ایستار مصمم و مبارزه‌های نوین خود بر تمامی خلق‌های منطقه در مخالفت و مبارزه با اقتدار‌های خودکامه از تاثیر چشمگیری برخوردارند .

اجرای سیاست‌های منزوی گرداندن رهبر آپو همه نشان از ترس و تردید این نیروها در برابر آلترناتیو پاسخگو و توانای خلق کورد دارد. حمله به کوبانی، شنگال، روژهلات کوردستان به ویژه ممنوع ساختن ملاقات وکلا و هیات با رهبریت در راستای بی‌تاثیرسازی رهبرمان، بی‌رهنمون‌سازی خلق کورد و تصرف دست‌آوردهای خلق کورد در منطقه است. آن‌ها در پی حل مسائل منطقه بدون در نظر گرفتن و حتی حذف جایگاه کورد آزاد به فکر چاره‌یابی هستند. آن‌ها با مبنا قرار دادن کورد مزدوری که تحت کنترل و در راستای منافع آن‌ها کار می‌کند، علاوه بر پاک کردن صورت مسئله در پی تکرار توافقات تاریخی خود مانند “لوزان” بر کوردها هستند.

خلق کورد و جنبش ‌آزادیخواه آن‌ها با وقوف بر این واقعیت در مبارزه برای آزادی رهبر آپو از هر زمانی مصمم‌تر است. در غیر اینصورت بدون آزادی کامل رهبریت و حضور فعال رهبریت در سیاست، نه خلق کورد و نه جنبش آزادیخواهی خلق کورد هیچ راهکاری در زمینه‌ی حل مسائل مربوط به مسائل خلق کورد را نخواهند پذیرفت و با به اجرا در آوردن آلترناتیو و سیستم خود، موضع رادیکالی را در برابر این اقتدارگران نشان خواهند داد.

هر کسی باید این را بداند اگر بدون رهبریت و ایجاد فرصت و مجال حضور ایشان در حل مسائل با پروژه‌های خود که می‌خواهند در منطقه اجرا کنند به موفقیت برسند، با خلق کورد و اراده‌ی آن‌ها روبرو خواهند ماند. زد و بندهای امروزه‌ی این نیروها برای نابودسازی خلق کورد و بی‌تاثیرسازی رهبریت انجام می‌گیرند، خلق کورد نیز از کهن‌ترین ملت‌های منطقه بوده و با پسندیدن فلسفه‌ی رهبر آپو و ایده‌های نوین ایشان برای زندگی، بر تمامی ملت‌های منطقه تاثیر غیر قابل انکاری به جا گذاشته‌اند. به همین خاطر باید بدانند؛ آزادی رهبر آپو به معنای کلید تمامی مسائل، آزادی خلق کورد و رهایی تمامی خلق‌های خاورمیانه از وضعیت کائوتیک موجود می‌باشد. ما برای درهم‌شکستن انزوای رهبر‌آپو به ارتقا و توسعه‌ی مبارزات خود تا آزادی کامل ایشان ادامه خواهیم داد. ما معتقدیم که این سده، سده‌ی آزادی خلق کورد و تمامی خلق‌ها با روح آپویی و پیشبرد سیستم کنفدرالیسم دموکراتیک است. خلق کورد به خوبی از این مهم آگاه است که آزادی رهبر آپو در هم شکستن کونسپتی‌ست که در برابر خلق‌ها، دمکراسی و آشتی و آزادی براه برده می‌شود است. جنبش آپویی از همان آغاز با اساس گفتن انقلاب اخلاقی – وجدانی، سوگند رهایی و آزادی خلق‌ها و بشریت را یاد کرده و ما برای آزادی رهبر آپو و کسانی که در این مبارزه موثر باشند، تا پای جان مبارزه و مقاومت خواهیم کرد.

– همانگونه که اطلاع دارید در روژهلات کوردستان همزمان با تمامی انسان‌های آزادیخواه و دمکرات در سراسر کوردستان و جهان کمپینی تحت عنوان ” آزادی برای اوجالان “به راه‌ انداخته‌اند، شما این مبارزات دموکراتیک خلق را چگونه ارزیابی کرده و چه پیغامی برای آن‌ها دارید؟

بدون شک آغاز این کمپین‌ها از همان آغاز اسارت رهبر آپو با روح بزرگ مقاومتی و شعار‌های ” بدون رهبریت نخواهیم زیست، آزادی رهبر آپو آزادی ماست و میهن آزاد با رهبر آزاد تحقق خواهد یافت و…” شروع به فعالیت کرده بودند. خلق کورد تا کنون با راهپیمایی و عملیات‌های وسیع از رهبر آپو صیانت به عمل آوردند. حتی صدها جوان در برابر دیده‌گان جامعه‌ی جهانی با به آتش کشیدن بدن خود سپری شدند در برابر وحشیگریهای رژیم ترک بر رهبریت.

من معتقدم مبارزه‌ای که از سال 1999تا 2015 مرحله‌ای از تاریخ خلق کورد است که در صیانت از فلسفه‌ی خود و آلترناتیو چاره یاب دمکراتیک‌شان گذشته، که تا کنون دست‌آوردهای غیر قابل انکاری برایشان به ارمغان آورده. خلق کورد باید با جسارت از بدل‌های گرانبهایی که بدون هیچ ترددی در راه آزادی رهبریت و خود اهدا کرده‌اند صیانت نمایند. اکنون شرایط و فرصت‌های ارزنده‌ایی در تمامی کوردستان و جهان برای آزادی و چاره‌یابی مسائل کوردها و دیگر خلق‌های منطقه بدست آمده که باید با هوشیاری و جدیت در حفظ و ارتقای آن‌ها برخورد کرد. مقاومت شنگال، کوبانی،  مهاباد و صیانت از پیروزی خلق‌ها‌ به ویژه خلق کورد در انتخابات ترکیه نشان از رشد آگاهی ملی و ارتقای انقلاب وجدان و اخلاق در برابر وحشیگری و خودکامه‌گی رژیم‌های محافظه‌کار در منطقه دارد.

در واقع ایستار و جسارت خلق کورد در روژهلات کوردستان سال 1999 آغاز نگاشتن صفحات تازه‌ی تاریخ بود که یکبار دیگر روح مبارزاتی خلق‌مان در این بخش از کوردستان را زنده گردانید. مقاومت و فدایی بودن خلق و موضع رادیکال آن‌ها در برابر توطئه‌ی بین‌المللی، سیاست و پروژه‌های دولت‌های مشارکت کننده در این توطئه‌ها را درهم شکست.

رهبر آپو میراث مبارزاتی سمکو و قاضی محمد را ارتقا بخشید و از فرهنگ مقاومت روژهلات کوردستان صیانت به عمل آورد. بر این اساس خلق روژهلات کوردستان برای صیانت از رهبریت خود باید از هر راه و با هر شیوه‌ای به این کمپین پیوسته و در ارتقا و توسعه‌ی آن در روژهلات، تمام ایران و جهان تلاش نمایند. مشارکت در این فعالیت‌ها، مشارکت در متحول نمودن تاریخ برای خلق کورد است.

خلق کورد، به ویژه زنان و جوانان باید با راهپیمایی و ابراز نارضایتی در برابر این انزواها، مشارکت در صفوف آزادیخواهی و خودسازماندهی در زمینه‌ی سیاسی و دفاع ذاتی به فعالترین شیوه عمل نمایند. جوانان کورد امروز در شاهو، شنگال، کوبانی و آمد برای رهایی خلق خود با فلسفه‌ی رهبر آپو گردهم آمده و با شعار” آزادی رهبر آپو،‌ آزادی ماست “به فدایی‌ترین شیوه به مبارزه می‌پردازند. خلق کورد باید فریاد آزادیخواهانه‌ی فرزندان خود را شنیده و با پیوستن به این کمپین از آنان، هویت و مطالبات انسانی خویش صیانت به عمل آورند.