روناهی اونور –  عضو فرماندهی HPJ

     روز ٢٥ نوامبر بە شهادت رسیدن خواهران میرابل توسط رژیم تیچر، بە عنوان روز خشونت علیە زنان نام گذاری شدە است. با گذر زمان در شیوەهای اعمال خشونت تغییراتی ایجاد شدە است. ما نمی توانیم خشونت را تنها فیزیکی یا در قتل فیزیکی خلاصە کنیم؛ ما در سده ی ٢١ با جنگ ویژە یا همان جنگ سرد، علیە زنان روبەرو هستیم، کە حتی شیوەی حرف زدن، غذا خوردن، راە رفتن و پوشش زنان؛ کە این پوشش بە نوعی دیگر آن را تحت نام فرهنگ و اخلاق در همەی جامعە نهادینە می کند. با این روش ها سیستم مردسالار کم کم شیوەی فکر کردن زنان را حتی بر علیە خودشان تحت کنترل می گیرد کە در اصل دیگر خشونت و کشتن فیزیکی، مستقیم نە از طرف شخص مرد بلکە خود زن، مردن را برای خود انتخاب می کند؛ چون دولت ها بە واقعیت این کە، اگر زن آزاد شود جامعە آزاد می شود و با بردە گرفتن زنان می توانند کل جامعە را بە بردگی خود بگیرند، آگاە هستند و در این راستا هر روزە جنگ ویژەی خود را علیە زنان و دنبالەدار آن جوانان جامعە، بەروز می کند تا پایەهای ذهنیت مردسالار را مستحکم سازند.                                                                                                     

      اگر سیری بە تاریخ بە قدرت رسیدن سیستم مردسالاری و زیرپا نهادن حق و حقوق زنان توسط آن سیستم بیندازیم، هر روزە این تاریخ را می توانیم روز خشونت علیە زنان نام گذاری کنیم. ناگفتە نماند کە در این تاریخ زنان بسیاری وجود داشتەاند کە با علم برظلم نابرابری علیە زنان بە مبارزەیی تاریخی و بی همتا پرداختەاند(سە خواهران میرابل، رزا لوکزامبورگ، کلارا زتکین، سکینه جانسز، لیلا قاسم، زینب جلالیان، شیرین علم هولی، آرین میرکان، شلیر رسولی، ژینا امینی، سارینا، رومینا و…) ولی بازهم در نتیجە از دیدگاە سیستم مردسالار، حق زن آگاە، مبارز و دانا یا در زندان است یا ترور و کشتن آنهاست.

      باید گفت که این رویدادهای دردناک یکی از گونه های تاریخی و نسل کشی اعمال شده بر زنان است، که تا کنون ادامه دارد. “خواهران میرابل” در برابر دیکتاتور حاکم بر جمهوری دومنیک؛ “تروژیلو” که بر جامعه به اعمال نسل کشی و فاشیسم می پرداخت، مبارزه نمودند و به خاطر ایستارمقاوم خویش در برابر وحشیانه ترین سیاست نسل کشی روبرو گشتند. تاریخ نظام مردسالار با این نمونه ها لبریز شده است. قتل عام سه رفیق پیشاهنگ مبارزه ی آزادیخواهی خلق کورد در پاریس؛ رفیق سارا، روژبین و روناهی تداوم همین ذهنیت اقتدارگرایست که مقاومت زن را با قتل عام پاسخ می دهد. نظام اقتدار از هر نیرویی بیشتر، از زنان می ترسد. به همین دلیل با تمام توان خود به زنان مقاوم یورش می برد. سلطه گرایی ها به عنوان نیروی سازماندهی شده ی ترور از نیروی زنان مبارز سخت در هراس اند. زنان کرد با مشارکت فعال در مبارزه و مقاومت های آواشین، متینا، زاپ و در کوردستان، در تمام جبهه های جهان نیروی پیشاهنگ مبارزه ی آزادی خواهی را تشکیل داده اند. مقاومت زن در برابر نظام مردسالار که از دیرباز آغاز گشته، از خواهران میرابل گرفته تا ساراها با اراده ای بی همتا تاکنون تداوم یافته است.

       امروزه زنان کورد در سراسر کوردستان و جهان با برخورداری از نیروی مقاومت و سازمان یافته، با رادیکال ترین شیوه ی مبارزه و فراگیر در تمامی عرصه های اجتماعی حضور فعال و غیرقابل انکار دارند. می توان گفت که یگانه راه رهایی زنان، گسترش دهی مبارزه ی آزادی در قبال اعمال و ذهنیت جنسیت گرا می باشد. تا زمانی که این نهاد و نظام متحول نگردند، بردگی، استعمار، استثمار، کالاشدگی و نتیجه ی تمامی آنها که همان نسل کشی زنان می باشد، ادامه خواهد یافت.

     ما به عنوان “HPJ” (نیروی مدافع  زنان شرق کوردستان) با هدف حذف ذهنیت و سیاست زن ستیز دولت ایران، همچنان در راستای پیشبرددهی انقلاب آزادی زنان همچنین در رأس این فعالیت ها، سازماندهی نیروهای دفاع ذاتی زنان امری مهم جهت صیانت و تضمین حیات آزاد زنان می دانیم. ما با بنیانگذاری و پیشبرد نظام دمکراتیک زنان و ارتقای مبارزه ی آزادی خواهی که از گام های نخستین مبارزه ی دفاع ذاتی می باشند، در برابر هرگونه حملاتی که روی دهند، مبارزه و ایستادگی می نمائیم. رهبرآپو مرحله ی نوینی را جهت پیشبرددهی و تضمین انقلاب زن، شروع نمود و نام آن را “انقلاب دمکراتیک” نام نهاد. شروع مرحله ی نوین از مبارزه ی آزادی خواهی، تغییر و تحولاتی را در سراسر کوردستان و خاورمیانه با خود به همراه آورد. امروزه این تغییر و تحولات از لحاظ گسترش یافتن زمان و مکان روبه انقلاب زن در جهان گام می نهد. رهبر آپو آزادی زن را به عنوان معیار و مبدا اساسی انقلاب کوردستان تعریف نمود. زنان کورد نیز دوشادوش با رهبرآپو در راه آزادی بدلهای ارزنده ای اهدا کرده و زیباترین شعرها، رمان و ترانه ی زندگی آزاد را آفریدند که با وقوع انقلاب روژآوا و بعد با انقلاب زن، زندگی، آزادی، آن را به گوش جهانیان رساندند. زنان با ظرافت ترین، باذکاوت ترین، عاشق ترین و آگاه ترین قیام کنندگان تاریخ هستند. درست است که هنوز به آزادی مان نرسیده ایم و هنوز در نیمه ی راه هستیم، ولی چون از ایستاری مقاوم و راسخ و آگاه برخورداریم، آزادی را از آن خود و جامعه خواهیم نمود.