سنه در ابتدا تصریح نمود بایست خوانشی صحیح نسبت ویروس کرونا داشت تا بتوانیم وضعیت کنونی اجتماعی، سیاسی واقتصادی جامعه ایران را مورد تفسیر و بازبینی قرار دهیم. رهبرآپو در این باره چنین می گوید: برنامه و پروژه های مدرنیته‌ی کاپیتالیستی رو به انحطاط و پایان آن نزدیک است. البته پیدایش ویروس کرونا سوال‌هایی را به همراه داشت که آیا این ویروسی طبیعی است یا در پس آن رویکردی سیاسی وجود دارد؟

نوسانات اخیر در حوزه‌های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی جامعه گویای این واقعیت است که نیروهای هژمونیک جهانی درصددند دراین شرایط  پروژه دیزاین نوین خاورمیانه را از طریق  لشکرکشی نظامی به خاورمیانه و بویژه در کردستان اجرایی نمایند.  علاوه براین، جنگ بیولوژیکی و روانی شدیدی را در جامعه ایجاد نمایند.  در واقع ظهور کرونا فرصتی برای نیروهای هژمونیک جهانی و منطقه‌ای فراهم آورد که بحران‌های عمیق جامعه را به کناری نهاده و با ایجاد رعب و وحشت در جامعه، اعتراضات وتحصنات آنان را در قبال ناکارآمدی خویش به تحریف بکشانند و منفعل سازند؛ زیرا سیاست حاکمان قدرت بر مردم و جامعه نمایان شده و خواهان برکناری آن هستند.

دولت ترکیه و ایران در این مقطع زمانی سعی کردند نوای آزادیخواهان جامعه را خاموش نمایند. به موازات این امر، از طریق سیاست انکار وامحاء شدیدترین خشونت‌های جسمی و روحی را  بر جامعه اعمال نمودند. به بهانه‌ی قرنطینه و محافظت از مردم جامعه را به اختناق کشانده و خویش را صاحب تام‌الاختیار جامعه قلمداد کردند. افزون براین، سپاه پاسداران  ایران سعی نمود از این فرصت بهره جسته و خویش را نیروی رهایی بخش جامعه نشان دهد و بار دیگر اعتماد از دست رفته مردم را به خود جلب کند اما سیاست اشغالگری سپاه برای جامعه از دیرباز آشکار گردیده است.

 در اینجا این پرسش پیش می‌آید که ویروس کرونا چرا برای نیروهای نظامی خطری ندارد و به راحتی در جامعه جولان وتمامی حوزه‌های اجتماعی را میلیتاریزه نموده‌اند؟ می‌توان این‌گونه پاسخ داد:  حکومت ایران در راستای  تمامیت‌خواهی و مرکزیت‌گرایی  بر جامعه‌ی ایران و روژهلات کردستان عرصه‌ی اجتماعی را به میدان قدرت‌نمایی خود مبدل نموده که به آسانی به تمامی بافت‌های جامعه رخنه کند. اما پیداست دیگر بحران مشروعیت در ایران عمیق‌تر گشته و کاهش مشارکت مردمی در انتخابات مجلس، موضع جامعه در قبال ساختار اقتدارگرایی وزورمداری نظام آشکار گشت.

 نظام موجود با ارائه‌ی بسته‌های اقتصادی به جامعه و در کنارآن نیزسپاه پاسدارن باعنوان نیروی رهایی بخش سعی نمود نظر جامعه را نسبت به خویش تغییر دهد وبرعمر اقتدار خویش بیفزاید. در قبال سیاست موجود، مردم بایستی آگاه وهشیار بوده و با قرائتی آگاهانه سیاست‌های نظام که برمبنای جنگ روانی نهادینه شده را شکست دهند؛ زیرا آنان درصدد هستند که از این طریق کنش‌مندی افراد جامعه را مورد سنجش قرار دهند.

از دیگر سیاست های نظام موجود ترور و تروریزه کردن جامعه است که با عناوین مختلف، از جمله پاسداری از مرز و برقراری امنیت در اجتماع، جوانان جامعه را بی‌رحمانه کشته و حذف می‌کند. قتل ۳جوان در سیستان وبلوچستان در انظار عموم و قتل و شکنجه‌ی ۵۰ کارگر جوان افغانی گویای واقعیت سپاه پاسداران است که جامعه را به انحطاط می‌کشاند. به موازات چنین سیاستی عرصه‌های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی را برای افراد محدود می نماید که راه پس و پیشی نداشته باشند و محتاج او گردند.

جوانا سنه در ادامه افزود: تشدید خشونت و اعمال شکنجه و انتقال زندانیان سیاسی در این روزها به مکان‌های نامعلوم  در واقع جنگ روانی علیه زندانیان سیاسی است تا اراده‌ی آنان را تضعیف و به تسلیمیت وادارند. همچنین جهت پنهان کاری سوء‌مدیریت و ناکارآمدی خود، موج تازه‌ای از زندانی کردن، اعدام، قتل کولبران، حبس‌های طولانی مدت افراد جامعه بویژه زنان و جوانان را آغاز کرده و بیش از همه این سیاست‌های پلید خود را در روژهلات کردستان پیاده می‌کند؛ تحت عنوان تروریست بودن و نسبت دادن آن به مبارزان خلق کرد، لشکرکشی نظامی  خود را در مناطق روژهلات کردستان گسترش داده و جغرافیای آن را میلیتاریزه نموده است. سوال اینجاست ترور چیست و تروریست کیست؟ سپاه پاسداران به بهانه‌ی پاسداری از مرزها سالانه بودجه‌ی کلانی را به این موضوع اختصاص می دهد. این در حالی است که جامعه زیر خط فقر قرار دارد و مردم جهت تهیه‌ی لقمه نانی در سفره در کوهستان‌های بلند و صعب‌العبور به کولبری روی می‌آورند و در تیررس گلوله‌های سپاه پاسداران قرار می‌گیرند. حال چه کسی تروریست است؟

حکومت ایران با نامیدن سال جدید تحت عنوان جهش تولید در پی سودجویی از جامعه و فریب آن  است. افزایش اختلاس‌های میلیاردی و همچنین فساد اداری حاکمان نظام گویای این واقعیت می‌باشد که همواره از اعتماد مردم سوءاستفاده شده و از مال مردم ثروت‌اندوزی نمایند. هم اکنون مجلس ایران در میان مردم  مشروعیتی ندارد زیرا به انتخاب مردم نبوده و انتصاب حکومت بوده است.

جوانا سنه در رابطه با پیام رهبرآپو که کوردها را به اتحاد فراخواند چنین گفت : رهبرآپو در تماس تلفنی با خانواده‌ی خویش، بر ضرورت اتحاد کردها در این پروسه ی زمانی تاکید ورزید که بایست در مقابل نیروهای امپریالیست جهانی ومنطقه ایستادگی نمود. همچنین بر امر عملی‌سازی  پروتکول ۱۹۸۳ که میان « پ. د. ک» و «پ. ک. ک» امضا گردیده، تاکید نمود و اعمال آن را در این مرحله ضروری خواند چرا که ملت کرد بیشتراز هر مرحله‌ای نیاز به انسجامی فراگیر دارند تا با حمایت از یکدیگر و همسویی مسائل را چاره‌یابی نموده و پروژه‌ی نیروهای امپریالیست که برمبنای اشغال کردستان است را با شکست مواجه سازند.

جوانا سنه در پایان گفت: یکصدایی و موضع جامعه در برابر اشغال زینی وَرته، گویای صلح‌طلب و آزادیخواه بودن آن است که همواره در برابر نیروهای اشغالگر ایستادگی می‌نمایند و بار دیگر با هم‌صدایی خویش خواهان اتحاد وانسجام میان کردها هستند. برهمین اساس، با آگاهی و هشیاری از سیاست‌های  نیروهای تمامیت‌خواه ومرکزیت‌گرا در کردستان  می‌توان مسیر نیل به آزادی را هموار کرد.