ما در چنان شرایطی به ٢٥ نوامبر(روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان) نزدیک می شویم که ذهنیت مردسالار همه عرصه‌های زندگی را به عرصه‌های جنگ، اشغال، کشتار و خودکشی زنان تبدیل کرده است. جنگ‌ها و درگیری‌هایی که هر روز شدت می‌گیرد و خاورمیانه را به دریاچه ی خون تبدیل کرده است، ریشه در ذهنیت مردسالار دارد. این وضعیت هر روز جان زنان و کودکان را به خطر می‌اندازد. نسل‌کشی علیه جوامع و محیط‌زیست و بویژه زنان و کودکان انجام می‌شود. زنان و کودکان بیشترین قربانیان جنگ‌های اشغالگری هستند که از سوی ذهنیت مردسالار و نهادهایش (نظام سرمایه داری جهانی و دولت-ملت ها) صورت می‌گیرند، زنانی که در نتیجه این جنگ‌ها آواره شده‌اند، از سرزمین و کشور خود دور شده و با آزار و اذیت و تجاوز جنسی از سوی مردان مواجه می‌شوند. زنان در خیابان‌ها فروخته می‌شوند، توسط باندها و تبهکاران که تحت کنترل نظام دولت-ملت هستند مورد تجاوز وحشیانه قرار می‌گیرند و کشته می‌شوند. این جنگ‌ها علیه زن و زندگی است. دلیل اساسی جنگ‌هایی که تبهکاران سرکشی آنرا می‌کنند و همچنین جنگ‌هایی که در قره‌باغ، فلسطین، کوردستان و به ویژه شهر عفرین روژاوای کوردستان صورت می‌گیرند، نظام فاشیستی است. تروریسم و فاشیسم ملموس‌ترین بیان حاکمیت مردسالار  است. با افزایش جنگ و میلیتاریسم که منشأ خود را از نظام‌های دولت‌-ملت می‌گیرد، نسل‌کشی بیشتر و عمیق‌تر زنان نیز فزونی می یابد.

مسئله آزادی زنان مسئله‌ایست که در همه جغرافیاها تجربه می‌شود و مقاومت زنان مقاومتی است که در سراسر جهان گسترش یافته است. جنگ جهانی سوم مانند جنگ پارادایم‌هاست. نیرو، خلق ها و بویژه زنان نمایندگان مدرنیته ی دموکراتیک هستند و تمدن تحت سلطه دولت-مرد نیز حامیان جنگ هستند. یکی از دلایلی که مردم جهان از انقلاب زنان «ژن ژیان آزادی» در سطح جهانی حمایت می‌کنند، صیانت از پارادیمی که بود که در برابر ذهنیت مردسالار ایستاد.  قیام‌های زنان در سال ٢٠٢٢ در شرق کوردستان و ایران نشان‌دهنده سطح رادیکال مبارزه زنان علیه نظام مرد-دولت است. رژیم ایران با سیاست‌های متکی بر جنسیت‌گرایی و دین‌گرایی، کشتار زنان را ترویج می‌کند، کشتار زنان را در عرصه قانون و شریعت توجیه می‌کند و از جنسیت‌گرایی به عنوان سلاح اصلی علیه زنان استفاده می‌کند. به نام دین به مرد-دولت قداست بخشیده و کشتن زنان را به هر نحوی توجیه می‌کند. در ایران مردان در بالاترین سطح به زنان حمله می‌کنند. رژیم اشغالگر به هر طریقی می‌خواهد انتقام انقلاب را از زنان بگیرد، زیرا قیام و اعتراض زنان علیه نظام متجاوز به انقلابی اجتماعی مبدل شد، و این شدیدترین ضربه را به ذهنیت رژیم وارد کرد. حاکمیت از قتل شلیر رسولی گرفته تا ژینا امینی و آرمیتا و ده‌ها زن دیگر، ضد فرهنگ تجاوز را توجیه کرده و برده‌داری را بر زنان تحمیل کرده‌اند. اما زنان اکنون این مرزها را شکسته‌اند و با مبارزه خود تمام مرزهای جنسیت‌گرایی، ملی‌گرایی و دین‌گرایی را از بین برده‌اند. پارادایم انقلاب اجتماعی به رهبری زنان مشخص و برجسته شد.

به همین دلیل است که رژیم ایران پیشاهنگانِ انقلاب را  از هر جهت هدف قرار می‌دهد، با حملات جنسیت‌گرایانه می‌خواهد محتوای انقلاب «زن، زندگی، آزادی» را تضعیف کند، و بر انقلابی که به رهبری زنان اجتماعی شد، سایه بیندازد. زنانی که هر روز توسط پدران، همسران و برادران خود کشته می‌شوند، نتیجه ایدئولوژی رژیم دیکتاتوری است. رژیم ذهنیت خود را در داخل خانواده از طریق مرد سازماندهی می‌کند؛ گشت ارشاد و بسیج در خیابان‌ها، پدران و همسرانی که زنان را در خانه‌ها می‌کشند، نمایندگان واقعی رژیم هستند. رژیم از خانواده به عنوان یک نهاد ایدئولوژیک، سلول بنیادین و ریشه‌ای برای قدرت خود استفاده می‌کند. در سالی که مبارزه زنان به بالاترین حد خود رسید، ده‌ها زن در حملات رژیم زن ستیز کشته شدند. همان طور که حملات سیاسی بر روی زنان انجام می‌شود و ده‌ها زن دستگیر و با شکنجه‌های روحی و جسمی مواجه می‌شوند، در درون خانواده نیز حملاتی از سوی مرد حاکم بر زنان انجام می‌شود. بر اساس آمار ثبت شده در ایران، طی ۲ سال ١٦٥ زن توسط پدران و همسران خود به قتل رسیده‌اند که بنابه آن هر چهار روز یک زن کشته می‌شود. اما طبق مطالعات دانشگاهی، سالانه ۳۷۵ تا ۴۵۰ زن کشته می‌شوند. تنها در ۲ هفته گذشته ۸ زن به قتل رسیده‌اند، یعنی هر ۲ روز یک زن به قتل می‌رسد. مردان قاتل نیز توسط نظام دولتی به عنوان مدافعان ناموس تعریف می‌شوند.

هر روز زنان را تهدید می‌کنند، صدها زن مدافع اراده سیاسی خود در زندان‌های ایران از حقوق سیاسی، قانونی و تمام حقوق زندگی خود محروم می‌شوند. رژیم در حال اجرای جنگ ویژه علیه زنان در زندان‌هاست و می‌خواهد با سیاست‌های غیراخلاقی، ندامت اجباری را بر زندانیان تحمیل کند. رژیم می‌خواهد زندان‌هایی را که زنان کُرد آنرا به میدان مبارزه و مقاومت مبدل کرده‌اند بی‌محتوا کند. زینب جلالیان ۱۶ سال است که در زندان‌های رژیم لحظه به لحظه در برابر ایدئولوژی حاکمیت مقاومت می‌کند. زینب به اراده سیاسی همه زنان و خلق کُرد، نماد زنان آزادیخواه و خط مقاومت تبدیل شده است. رژیم اشغالگر در قبال اراده‌ی مقاومت‌گر ترس بزرگی دارد، به همین خاطر است که زینب از هرگونه حق سلامتی و زندگی محروم است. همچنین وریشه مرادی با نام سازمانی جوانا سنه که از پیشگامان انقلاب «ژن ژیان آزادی» است، برای سازماندهی و آموزش زنان و برای یک زندگی آزاد هزینه زیادی پرداخته است. بیش از سه ماه است که از وضعیت عضو ما جوانا سنه اطلاعی در دست نیست، نیروهای امنیتی رژیم ایران از هر نظر در حال جنگ ویژه هستند و هنوز هم وضعیت عضو ما مشخص نیست. ما شاهد یک تهدید جدی هستیم و به عنوان جنبش آزادی زنان کژار و همه مردم آزادیخواه، نگرانی‌هایمان در حال افزایش است. رژیم ایران از هر جهت مسئول وضعیت عضو ماست. او همچنین مسئول وضعیت سایر زندانیان مانند پخشان عزیزی، فعال مدنی و ده‌ها زندانی از ملیت‌های مختلف مانند بلوچ و عرب است که وضعیت آنها نامشخص است و همچنان مفقود هستند. رژیم توتالیتر هر چقدر هم فشار بیاورد، مقاومت و مبارزه زنان در بالاترین سطح ادامه خواهد داشت. خشم زنان و جوانان پس از قتل دختر کُرد ژینا امینی به حد یک انقلاب ذهنیتی، سیاسی و اجتماعی رسیده است و هیچ فشار و حمله‌ای از سوی مردان و دولت نمی‌تواند انقلاب اجتماعی را تضعیف کند. این انقلاب با رهبری زنان شکل گرفت و فلسفه و پارادایم آن در شخصیت زنان کُرد و ایرانی جهانی شد. انقلاب «ژن ژیان آزادی» ادامه دارد و کسانی که بیشترین هزینه را برای آن می‌پردازند، زنان مقاوم، خانواده‌های شهدا، به‌ویژه مادرانی هستند که با جان و دل از روح انقلاب محافظت می‌کنند و ادامه می‌دهند. انقلاب «ژن ژیان آزادی» رادیکالیزه‌شدن زنان و جوانان در برابر نظام وحشی رژیم را در بالاترین سطح نشان داد، ایدئولوژی رژیم اساسا رد شد و فرهنگ مقاومت و همبستگی مردم را به وجود آورد. راز زندگی آزاد با شعاری جادویی نشان داده شد ، همه فرهنگ‌ها و هویت‌ها را گردهم آورد و نشان داد که نماد موفقیت در اتحاد خلق‌ها است. زنان دیگر نه تنها خود را قربانی نمی‌بینند، بلکه مبارزه می‌کنند و خودشان تاریخ آزادی‌شان را می‌نویسند. درست همانطور که رهبر آپو، خالق مانیفست “ژن ژیان آزادی” بیان کرده‌اند؛ «قرن بیست و یکم قرن انقلاب و آزادی زنان است.»

بر این اساس، فراخوان ما برای زنان:

در خارج از نظام مرد-دولت، نظام خودویژه‌مان را سازماندهی کنیم، با یک مبارزه مشترک، با یک همبستگی قوی، در سطح محلی و جهانی با اقدامات مشترک علیه جنگ‌ها و سیاست‌های دین‌گرایی، نژادپرستی و جنسیت‌گرایی رژیم قیام کنیم.

• همچون زنان کورد، بلوچ، عرب، فارس، آذری، گیلکی و …. ما مسئول صیانت از دستاوردهای انقلاب هستیم، سازماندهی و تداوم انقلاب شرط است. بنابراین ما باید شبکه‌های جایگزین در زمینه‌های آموزشی، بهداشتی، عدالت، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی ایجاد کنیم. چتری مشترک به عنوان کنفدرالیسم دموکراتیک زنان در سطح شرق کوردستان و ایران سازماندهی کنیم.

• دفاع از خود (خوددفاعی) باید یکی از برنامه‌های اصلی ما در انقلاب زنان باشد. بدون خوددفاعی، همه دستاوردها از کوچکترین گام‌های آزادی تا حقوق در عرصه قانون و سیاست، تا پیروزی در سطح انقلاب در معرض خطر قرار می‌گیرد. برای هر زنی لازم است در چارچوب دفاع ذاتی، سیستم خوددفاعی در برابر ذهنیت مردسالارانه داشته باشد. ما به عنوان زنان کورد در شرق و ایران با تجربیات خود مدعی رهبری این مهم هستیم.

• هر زندانی سیاسی در زندان‌های ایران اراده سیاسی زنان و مردم است. ما با مبارزه خود مسئول جان و آزادی هر زندانی سیاسی هستیم. مبارزه ما برای آزادی همه ی  زنان سیاسی از جمله زینب جلالیان، وریشه مرادی و … در بالاترین سطح ادامه خواهد داشت.

• یکی از اهداف اصلی انقلاب زنان تغییر مردان است. به همان اندازه‌ی زن آزاد، ایجاد مرد آزاد و پشتوانه‌های علمی آن نیز ضروری است. انقلاب «ژن ژیان آزادی» نشان داد که مردان نیز رهایی خود را در رهایی زنان می‌بینند. مبارزه مردان آزادی‌خواه در برابر خشونت و نظام مرد-دولت حاکم باید قوی و رادیکال باشد. باید سعی کنند قالب‌های سلطه مردانه را در هر عرصه‌ای از زندگی درهم بشکنند و در راهپیمایی آزادی زنان جای بگیرند.

به مناسبت این روز، از شهدای مبارزات آزادی زن و تمام زنان کشته شده توسط خشونت مردانه با احترام و سپاس یاد می‌کنیم. ما به عنوان جنبش آزادی زنان شرق کوردستان« کژار» بیان می داریم که سیستم خوددفاعی، سازماندهی و همبستگی خود را افزایش خواهیم داد و خشونت در سطح نسل‌کشی علیه زنان را متوقف خواهیم کرد. با روح فلسفه «ژن ژیان آزادی» همه عرصه‌های زندگی را به عرصه‌های مبارزه و آزادی تبدیل خواهیم کرد. مبارزه زنان برای آزادی ضامن دموکراسی و آزادی است.

جامعه زنان آزاد شرق کوردستان – کژار

ژن، ژیان، آزادی

٢١/١١/٢٠٢٣