دیلان جودی 

عضو شورای هماهنگی کژار

ظهور جنبش آپویی مصادف با دورانی بود که سخن گفتن از هویت و فرهنگ کردی ممنوع بود. دولت اقتدارگرا و فاشیست ترکیه با تنگ کردن عرصه برای هویتهای  موجود در ترکیه از جمله کردها در تلاش برای استحاله فرهنگی  و نسل کشی فیزیکی ملتها بود تا بدین گونه حوزه ی اقتدار خویش را بسط دهد. با ظهور افکار سوسیالیستیِ الهام گرفته از انقلاب های دهه ی  شصت و هفتاد میلادی همانند کوبا و ویتنام، دولت فاشیست ترک جهت پاکسازی وبرچیده نمودن تمامی احزاب وگروهای اپوزیسیون و چپ به ویژه ریشه‌کن کردن نهال نو روییده شده‌ی جنبش آپویی که هنوز در مرحله نطفه بود، کودتای 12ایلول 1980 میلادی را انجام داد تا تمامی آنان را از عرصه ی اجتماعی وسیاسی خارج و حذف نمایند. به دنبال کودتای از پیش طرح ریزی شده توسط دولت، اهمیت و تاثیر وجود جنبش آپویی به عنوان پیشاهنگان حقیقی جامعه به مراتب بیش از پیش برهمگان آشکار گشت.

جنبش آپویی به دنبال شهادت یکی از پیشاهنگان  مبارزات خویش بنام شهید "حقی قرار" حزب کارگران کردستان "پ.ک.ک. " را تاسیس نمودند و هر روز سطح مبارزات خود را ارتقا دادند وبدین شیوه مواضع خویش را در برابر اقدامات دولت وسیاست های ضد بشری در قبال جامعه به ویژه کردها را نشان دادند. به دنبال تاسیس جنبش آپویی واهمیت ونقش آفرینی آن در میان آحاد مردم، تمامی اعضای جنبش به ویژه در سالهای 1980و به دنبال کودتای 12ایلول 1982 مورد تعقیب وشکنجه قرار گرفتند که دراین میان چهار تن از پیشاهنگان جنبش آپویی به نامهای کمال پیر، محمد خیری دورموش، عاکیف یلماز و علی چیچک که هرکدام مشغول فعالیت‌های انقلابی خویش بودند، توسط دولت ترکیه دستگیر و زندانی شدند. این رفقای پیشاهنگ جهت صیانت از ارزش‌های جنبش آپویی که همچون روزنه ای تنفس برای خلق کردستان بود، در برابر تمامی شکنجه، آزارو اذیت‌هایی به غیرانسانی ترین شکل در زندانهای "آمد"مقاومت نمودند وتسلیمیت را نپذیرفتند. شهید کمال پیر، خیری دورموش، عاکیف یلماز وعلی چیچک در زندان آمد نهایت مقاومت  را به نمایش گذاشتند و پس از شهادت شهید مظلوم دوغان در  نوروز 1982 در زندان آمد، تصمیم به ادامه ی خط مقاومت وفدایی شهید مظلوم گرفته و همچون خط مشی سعی نمودند جهت مبارزه  با ذهنیت  فاشیستی رژیم ترکیه جان خویش را فدا نمایند. بنابراین در  14 تموز(ژوئیه) 1982 شهید کمال پیر، خیری دورموش، عاکیف یلماز و علی چیچک ورفقای دیگر اعتصاب روزه مرگ را آغاز نمودند و گوهره انسان آزاد را عینیت بخشیدند. این رفقای با  وجود فشارها وشکنجه های طاقت فرسا، در مبارزات و مقاومت خویش اصرار ورزیدند و تا آخرین لحظات زندگی خود بر مواضع خود پایبند ماندند. آنان به این حقیقت پی برده بودند که مقاومت ومبارزه‌ی آن‌ها برای تمامی اعضای سازمان و جامعه ی کرد سرمنشا توان و نقطه عطفی خواهد بود جهت جهانی گشتن عرصه ی مبارزات جنبش آپویی. آنان با مقاومت  کم نظیر خویش خط تسلیمیت را که سالها بود دشمن جهت سلطه بر خلق کُرد و سایر خلق‌های دیگر و مستحکم نمودن پایه‌های اقتدارخویش در میان خلق کُرد مورد استفاده قرار می داد را شکستند و ضربه ی مرگباری به ساختار ذهنیتی دولت فاشیست ترکیه وارد نمودند وبا فدا نمودن جان خویش خط "مقاومت زندگیستِ" شهید مظلوم دوغان را تداوم بخشیده و با ایستادگی خویش در زندان آمد، صفحات تاریخ خلق کرد را با سطور زرینی نگاشتند ومُهر جاودانگی برآن زدند.

مقاومت زندان آمد این حقیقت را آشکار نمود که دیوارهای بلند و بتنی استبداد هرگز توانایی تسلط بر  نیرو و اراده  آزاد را ندارد و فروخواهد پاشید و یارای مقابله با روح آزادی طلبانه ی انقلابیون را نخواهند داشت. همزمان با این پروسه ی تاریخی مهم، رفقای دیگری همچون سکینه جانسز (شهید سارا) در زندان آمد سالها محبوس بود وبا مقاومت خویش روح آزادی خواهی شهدا، کمال، خیری، عاکیف ویلماز را پویا نمود. به دنبال این مقاومت تاریخی در کارزار 15آگوست 1984جنبش آپویی با روح مقاومت رفقای زندان آمد، مقطع تاریخی دیگری آغاز و مبارزات مسلحانه علیه رژیم اشغالگر ترکیه آغاز شد.

 این مقاومت کم مانند در تاریخ انسانیت به ندرت روی می دهد. اگر امروز درکوهستانهای آزاد کردستان و در هر چهار بخش آن و در زندانها خط مقاومت و مبارزه نهادینه گشته وهمچون اخلاقی اجتماعی شکل گرفته، حاصل فداکاری وایثار مبارزان زندان آمد می باشد. مقاومت رفقای دیگرهمچون شهید شیرین علم هولی، فرزاد کمانگر وهمراهانشان مبارزه‌ای الهام گرفته از مقاومت زندان آمد است که در برابر ذهنیت قدرت‌گرا و زن‌ستیز دولت ایران تسلیم نگشته و با اراده ای راسخ وروحی مقاومتگرانه به پای چوبه ی دار رفتند و سرود آزادی سر دادند. در ماههای اخیر و در مرحله اعتصابات غذایی سراسری جهت رفع انزوای مطلق علیه رهبر آپو، رفقای ما شهید "زولفی گزَن وآیتن بَچَت"در زندانهای ترکیه با عملیاتی فدائی و اعتراضی به حصر رهبر آپو به کاروان شهدای کردستان پیوستند. زن پیشاهنگ کرد لیلا گوون و ناصر یاغز و تمامی رفقای زندانی  که جهت از میان برداشتن انزوای امرالی که میعادگاه انسانیت می باشد، اقدام به اعتصاب غذا نموده بودند اثباتی است بر حقیقت مبارزان انقلابی و به وضوح می توان مقاومت، عشق، آزادی و روح شهدا کمال پیر، خیری دورموش، عاکیف یلماز و علی چیچک را  در آنان مشاهده نمود که چگونه شخصیت انسان آزاد را احیا نموده وخط مقاومت را در جامعه  جاودانه ساختند. اکنون فرزندان این سرزمین در کوهستانهای آزاد با زنده نگه داشتن یاد وخاطره ی آنان ونهادن نام آنان برخویش در قله های سربه فلک کشیده کردستان ندای آزادی "مقاومت زندگیست" را سرمی دهد و اینگونه فرزندان همزاد آفتاب و از جنس آتش را جاودانه می‌سازند.