وعده وعیدهایی روحانی که در رابطه با افزایش نقش زنان در جامعه و حضور آن‌ها در میدان‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و سردادن شعار دموکراتیزه نمودن جامعه و مبارزه با تبعیض جنسیتی و اشتغال‌زایی برای زنان در وادی انتخابات سر می‌داد، درواقع چیزی جز وعده‌های سر خرمن نبود. معرفی کابینه‌ی مردمحوری که در سایه‌ی ذهنیت جنسیت‌گرا و زن‌ستیز شکل گرفت، را باید اصراری برتداوم ملیت‌گرایی، اقتدارگرایی و انکار تمامی تفاوت‌مندی‌های جوامع ملی و مذاهبی موجود در ایران قلمداد می‌گردد.

با روی‌کار آمدن روحانی، در موقعیت و جایگاه زنان تغییرات چندانی ایجاد نگردید؛ حتی به نظر می‌رسد که جایگاه قبلی خود را نیز از دست داده‌اند. عدم وجود زنان در کابینه در واقع به معنی نادیده انگاشتن نقش‌ویژه و جایگاه زنان است؛ در مجموع ‌فاکتور گرفتن نیمی از کسانی است که به او رای داده‌اند اشتباه بزرگ و موضوعی بدور از اخلاق می‌باشد. این موضوع برآیندی جز انکار و نادیده انگاشتن، نیمی از جامعه نخواهد داشت. اگر نبود زنان و انکار آنان به‌مثابه‌ تدبیری برای حفظ اقتدار در دست رجال سیاسی می‌باشد این معنایی ندارد جز جامعه‌ایی بدون زن، ازدیاد چالش‌ها، معضلات و در نهایت فروپاشی تمامی ارکان‌های وجودی جامعه‌ی ایران است.

جامعه‌ی زنان آزاد شرق کوردستان- کژار در برابر سیاست‌های زن‌ستیزانه و جنسیت‌گرای حکومت جمهوری اسلامی ایران، با پیام اتحاد و همبستگی هرچه بیشتر و ارتقای سطح آگاهی و صیانت از تمامی ارزش‌های اجتماعی و هویتی جامعه‌ی زنان، سعی برآن دارد که جامعه‌ی زنان در ایران حق و راه مبارزه در حوزه‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی را جزئی از جوهره‌ی وجودی و زیستی خود بدانند. ما نیز در این راه با تمامی توان با آنان خواهیم بود.

    کوردیناسیون جامعه‌ی زنان آزاد شرق کوردستان- کژار

10/08/2017