دوباره بهار، دوباره مبارزه، دوباره جستجوی آزادی… دوباره مرحله ای را سپری می کنیم که بسیار به زندگی نوین، آزادی و صلح نزدیک هستیم. این مدت زمان را که می توان آن را «دوره ی خلق ها» نیز نامید؛ به خودی خود بوجود نیامده است. هر ارزشی حاصل رنج و سختی فراوانی است. ما بعنوان رهروان راه آزادی هنگامیکه در این راه پیشروی می کنیم، قبل از هر چیز شهدای قهرمانمان را یاد کرده، طرز و روش زندگی شان را سرمشق زندگی خویش دیده و به اتمام رساندن مبارزه ای را که آنها ناتمام گذاشته اند را همچون وظایف تاریخی خود می دانیم. حقیقت شهدا امروز بیش از همیشه به ما فرمان می کند. جنبش آزادی خواهی و خلق کرد نیز انقلاب را دسترنج شهدای قهرمانمان قلمداد کرده و با گسترش سطح مبارزه مان سعی در پاسخگویی به شهدا هستیم.

تاریخ مبارزه ی آزادی خواهی ما روزانه قهرمانی های زیادی را در خود می گنجاند،  قهرمانان ماه می نیز با ارزشهایی که آفریده اند، به ابدیت دست یافته اند. حقی کارر که یکی از قهرمانان این ماه است اهل منطقه ی دریای سیاه بود. حقی به رسوم انقلابی گری جونان منطقه اش پایبند بود، بر این باور بود که راه انقلاب ترکیه از انقلاب کردستان می گذرد و در راستای این اعتقاد نیز بدون کوچکترین شک و ترددی ازبرای برابری و اتحاد خلق ها مبارزه می کرد. دفاع از ارزشهایی که به آن ایمان داشت یکی از خصوصیات اصلی رفیق حقی بود. مزدوران و نیروهای جاسوس که شکست در مقابل این عظم راسخ و باورمندی را حتمی می دیدند، در شهر دیلوک بمورخ 18 می سال 1977 در محله ی دوزتپه که جایگاه انقلابیون بشمار میرفت، او را برای صحبت و گفتگو به قهوخانه ای دعوت کرده بودند و او نیز به آنجا رفته و در آنجا در نتیجه ی توطئه به شهادت رسید. قاتلین شهید حقی امروز در زباله دان تاریخ مدفون هستند. هیچ نام و نشانی از آنها باقی نمانده است. ولی حقی کارر بعنون پیشاهنگ خلق کرد و تمامی خلق های خاورمیانه صفحه ی نوینی را در تاریخ رقم زد. پس از وی هزاران حقی زاده شدند. رفیق حقی کارر تاریخ را دوباره نوشت و بدینگونه در دل خلق کرد جائی را که در شأن وی بود گرفت.

رهبر آپو حقی را «روح نهفته ی خویش» ارزیابی نموده است. پس از شهادت وی تاسیس حزب نیز انعکاسی از وابستگی به راه، رنج و ایمان حقی بود. حقی نحوه ی رفاقت با رهبری را بخوبی می دانست و عملی ساختن اهداف را آگاهانه وبدون صرف وقت انجام می داد.

خلیل چاوگون در اولین سالگرد شهادت حقی، وقتی که مراسم یادبود وی را تدارک میکرد، در شهرستان حیلوان وابسته به شهر اورفا در سال 1978  در درگیری با نیروی پلیس و مزدوران دستگیر و با شکنجه به قتل رسید. خلیل چاوگون نماد وابستگی و پایبندی به مبارزه و یادبود رفیق حقی است. نیروهای اشغالگر از اینکه روح حقی کردستان را دربرگیرد به هراس افتاده بودند، از این لحاظ در هر فرصتی جوانان آپویی را هدف حمله قرار می داد. با این راهکارهای پلید و قتل عام ها سعی داشتند که ارتقای مبارزه در کردستان را مسدود کنند. ولی شهدا مبارزه را گسترش داده و به دوره ی نوینی از مبارزه رساندند. نیروهای توطئه گر از نیروی انتقام گیری و وابستگی رفاقت جنبش آپویی ناآگاه و غافل بوند، بدین علت در سیاست های پلید خویش غلطیده و نابود شدند.

فرهاد کورتای، محمود زنگین، نجمی اونر و اشرف آنییک که از قهرمانان ازیادنرفتنی مقاومت زندان بوده و همچون چهاریاران در مبارزه ی ما نام گرفتند، شهدای 18 می سال 1982 هستند. شب 17 می در زندان شهر آمد در مقابل عملکردهایی که تسلیم گرفتن روح کرد آزاد را هدف داشت، بدنشان را به آتش کشیده و اینگونه به خیانت و تسلیمیت پاسخ دادند. در راهی آتشین که به آزادی می انجامد؛ چهار بدن، چهارجان به یک وجود تبدیل شدند. با عملیاتشان به همه ی جهان نشان دادند که حقیقت کرد آزادشده هیچ مرز و مانعی را نمی شناسد. بدینگونه به پلی محکم از زندان شهر آمد تا کوه های کردستان -که در راستای توده ای شدن مبارزه ی آزادی و گذار از تمامی منطق هایی که مانع پیش روی مبارزه ی آزادی بودند نقش بسزائی ایفا می نمود-، تبدیل شدند. چهاریاران نه تنها بوسیله ی عملیاتشان، همچنین با شیوه ی زندگی، صاحبداری از مبارزه ی آزادی و وابستگی به رفاقت نیز در قلب خلق کرد جای گرفتند و بدینگونه تا به امروز نیز زندگی می کنند.

وقتیکه رفیق محمد کاراسونگور آموزگار بوده با جوانان آپویی آشنا می شود و در مدت کوتاهی بشکلی فعال در مبارزه مشارکت می کند. کارسونگور فرمانده ی مقاومت حیلوان-سیورک است و همراه با رفیقش ابراهیم بیلگن در کوهستان قندیل 2 می سال 1983 بشهادت می رسد. بین نیروهای کرد درگیری صورت گرفته و رفیق کارسونگور در صدد است که میانجیگری کند. شهادت این دو رفیق برای مبارزه ی آزادی بدل بس سهمگینی است.

رفیق مزگین (غربت آیدین) در صفوف مبارزاتی ما هم بعنوان هنرمند و هم فرمانده نقش پیشاهنگی ایفا نموده است. مزگین در سنن جوانی با جنبش آزادی خواهی آشنا می شود و تحت تاثیر افکار سازمان مرتبط با مسئله زن قرار گرفته، با هیجان فراوان پا به عرصه ی مبارزه می نهد. او در حوزه ی هنری با ترانه های انقلابی ای که می خواند بخصوص بعنوان عضو فعال گروه موزیک برخودان توده های مردمی را به سوی مبارزه فرا میخواند. مزگین در کوهستان های کردستان نیز فرماندهی گریلا را بعهده می گیرد و در مراحلی که هنوز حضور زن در میدان جنگ بحثی جنجال برانگیز است، او ایلالت گارزان را فرماندهی می کند. در 11 می سال 1992 بشکلی قهرمانانه به شهادت می رسد. او جنگ و آزادی را با هنر پیوند زد. مبارزه و صدای زیبای وی فراموش ناشدنی است.

آتشی که در شمال کردستان برافروخته شد در مدت زمانی کوتاه تمام بخش های دیگر کردستان را نیز دربرگرفت. خلق کرد نیز حمایت و پشتیبانی خود را با گشترش مبارزه در کل عرصه ها بیان کرده است. در شرق کردستان نیز خلق کرد فرزندان گرانبهایش را به مبارزه تقدیم کرده است. قهرمانانی که فرهنگ مقاومت مبارزه ی آزادی کردستان را در تمامی حوزه های مبارزه و زندگی نشان دادند، در این بخش کردستان نیز قد علم نمودند. در این راه نیز مرزهای تحمیل شده را بر کردستان نپذیرفتند. 4 رفیقی که از گل های ماه مه هستند شیرین علم هولی، فرزاد کمانگر، فرهاد وکیلی  و علی حیدریان بدست نیروهای فاشیست جمهوری اسلامی ایران درتاریخ 9 می 2010 اعدام شدند. این چهار قهرمان فرهنگ مقاومت زندان شهر آمد را در زندان های ایران نیز ادامه دادند و به نماد مقاومت در شرق کردستان تبدیل شدند. آنها به جاودانگی دست یافتند. دولت فاشیست ایران بر آن بود که با اعدام چهار مبارز کرد مبارزه را در این بخش کردستان متوقف کند. ولی خلق کرد با فرزندان جانثارش یکی گشت و همچون نهری خروشان به مبارزه ی آزادی روانه گشت. مبارزه ی شیرین علم هولی در مقابل نظام دولت ایران که زن را از زندگی طرد می کند، به مشعلی برای زنان ایرانی نیز مبدل گشت.

در همین ماه رفقا گلزار، ژیان سوروچ، خانی ایزدی، نالین شرنخ، گلستان کوچر و باور نیز در 21 می سال 2008 در کمین نیروهای نظامی در منطقه ای نزدیک به شهر ارومیه به شهادت رسیدند. این رفقا که با عشقی بزرگ به فعالیت درمنطقه رهسپار شده بودند، به ارزش های گرانبهای مبارزه ی آزادی خواهی زنان و خلق کرد پیوستند. در 4 می سال 2010 در کوهستان دالاهو زوزان، خوشمر سیروان، ه))))))) شهید شدند. مردم دالاهو از مبارزه و دلاوری این گروه گریلا تحت تاثیر فراوانی قرار گرفته و جوانان بسیاری به مبارزه پیوستند. در 1 می سال 2008 نیز در نتیجه ی حمله ی هواپیماهای دولت ترکیه که با نیروهای ایران همکاری کرده بودند اعضای نهاد مطبوعات حزب حیات آزاد کردستان آرگش، وداد آمد، فرات چلی، آرمانچ مریوان، هیرش مهاباد و رامان جاوید به شهادت رسیدند.     

 این ماه نام و یاد صدها شهید دیگر را در خود گنجانده است. بهمین علت خلق کرد ماه می را ماه شهدا می داند و هر سال به یادبود شهدایش در ایجاد انقلاب آزادی اصرار بیشتری می ورزد. امروز خلق کرد و جنبش آزادی مسئولیت بنانهادن زندگی آزاد و رستاخیزی دمکراتیک را بعهده گرفته است. هزاران جوان جانفدا با سوزن چاه کندند و دستاوردهای موجود را آفریدند. گلستان آزادی ما را این گلهای ماه می شکوفا کرده اند. شهدای می گل های همیشه شکوفای این گلستان هستند. آنها فدائیان رنج، مقاومت و پیشگامان مبارزه هستند.

ماندگار کردن و جاودان کردن ارزش و رنج های این شهدای آزادی با سطح مبارزه و سازماندهی خلق بستگی دارد. بدین علت بیشتر از همیشه لازم است که سطح سازماندهی را گسترش  دهیم.