در چنین برهه‌ی حساسی کوی و برزن، خانه و خیابان، زندان و دانشگاه، شهر و روستا، به میدان نبرد میان دو نیرو و ذهنیت، مبدل گشته است. در یک طرف، جامعه ای ایستاده که به نیروی زنان تکیه کرده و در سوی دیگر، ذهنیت مردمحور در فرم سنت، قانون و ناموس، در پی انتقام جویی از آنان، دست به هر حربه ای برده که آنان را سرکوب نماید و این پیشرفت را متوقف سازد. سال ها مبارزه ی زنان، در طول یک سال گذشته، بسیار ملموس تر و مشخص تر گشت. زنان تعاریف تحمیلی تحت نام قانون، آداب و عرف حاکمیت پیرسالار مردمحور ولایت فقیه، را در هم شکستند و تعریف راستین و حقیقی خود را به همگان نشان دادند. زنان به خیابان آمدند و جامعه را به تغییر وضعیت کنونی، امیدوار ساختند. پیشاهنگان انقلاب “ژن ژیان ئازادی”، دختران جوانی بودند که آزادی را در میان باروت و خون، تعریف کردند، آنان برای رسیدن به آزادی بهای گران بهایی به نام جان بخشیدند. آنان جان بخشیدند، که حیاتی آزاد، ایجاد گردد. آنان پیوند زن و زندگی را به خوبی احساس کردند و این احساس زیبا را با سایر آحاد جامعه در میان گذاشتند. آنان به همجنسان خود، به مردان، به پیر و جوان گفتند که حیاتی آزاد بدون آزادی زنان، ممکن نیست، در همین راه هم شهید گشتند. حاکمیت شکنجه کرد، زنان سکوت نکردند. از ابتدای انقلاب “ژن ژن ئازادی” مبارزات زنان بسیار ملموس تر، بارزتر و منسجم تر از گذشته گردیده است، خود حاکمیت هم برای انتقام از این نیروی آزادیخواهی آنان را سرکوب میکند. در طول این مدت، هر ماه به شیوه ای سعی در منفعل نمودن نیروهای ازادیخواه نمود. دستگیری و زندان، مسموم سازی دانش اموزان، سرکوب فعالیت مادران شهدا، اعدام و ملیتاریزه کردن مناطق و حال نیز قتل های زنان به نام های گوناگون، نشان دهنده‌ی ترس، انزجار و  انتقام نظام از جامعه و بویژه زنان است.

پدیده ی زن کشی به شیوه های گوناگون، مسئله ای تازه نبوده است. با توجه به آمار رسمی رژیم، در طول دو سال گذشته، بیش از 165 زن توسط مردان خانواده به قتل رسیده اند. در چنین برهه‌ی حساسی که مقاومت، مبارزه و پیشاهنگی زنان در تمامی عرصه ها، جهانی گشته، قتل آنان از سوی خانواده، غیر قابل قبول است. زنان برای زندگی آزاد بخشیدند، پس قتل زنان، جان حیات را نیز میگیرد، حال قاتل گاه پدر، برادر، همسر و گاه نیز مامور اداره ی اطلاعات، بسیج و سپاه می‌باشد. در اصل قاتل زنان، همان ذهنیت مردسالاری است که به نام ناموس می کشد، به نام قانون زندانی می سازد و به نام شریعت و آیین، به دار می‌آویزد. اما در برابر این عملکرد واپس گرا،  با جامعه‌ای مواجه هستیم که بسیار آگاهانه گام بر می‌دارد و هیچ گاه به عقب باز نمیگردد، بویژه در شرق کوردستان، که زنان در آگاه سازی جامعه، فعالیت های بسیاری را انجام داده‌اند.

 قتل ناموسی، غیر قابل قبول است، آن زمان که زنان دیگر واژه‌ی ناموس برخواسته از ذهنیت مردسالار را در هم شکسته‌اند. واژه‌ی ناموس برای زنان بی معناست، آن زمان که حاکمیت به ذهن ها نفوذ کرده است و جای بسی نگرانی و تاسف است که همزمان با اوج گرفتن پیشاهنگی دختران جوان، پدرانی بنام ناموس، دختران شان را به قتل می رسانند و فکر میکنند گویا بدین شکل شرافتمند گشته اند.

ما قتل های صورت گرفته‌ی اخیر، تحت نام ناموس را به شدت محکوم می نماییم. از همه ی زنان و آحاد جامعه میخواهیم در برابر چنین جنایاتی و برای پایان بخشیدن به این جنایت، موضع قاطعی داشته باشند. بر همه کس عیان است که زنان جوان، در انقلاب ژن ژیان ئازادی روح تازه ای به انقلاب بخشیدند، ذهنیت مردسالار با قتل آنان، از عمر خود میکاهد. هم چون کژار، تا زمان ریشه کن شدن چنین فجایع و جنایتی مبارزه خواهیم کرد و یک دم از پای نخواهیم ایستاد.

جامعه ی زنان آزاد شرق کوردستان

09.07.2023