سال 2022 برای زنان در ایران، خاورمیانه و جهان، سالی مملو از مبارزه، پیشاهنگی و حضور فعال شان در تمامی عرصه‌ها بود. از ابتدای سال تاکنون، زنان شاهد تهاجمات بسیاری از سوی حاکمیت‌های مرد محور منطقه بودند. از افغانستان تا ایران و ترکیه و … از خانه تا خیابان به صحنه ی نبرد دو جهانبینی مبدل گشت. نبردی که به بهای جان، حق را از باطل جدا ساخت. نبردی که در آن، زنان بیش از پیش به اراده‌ی ذاتی خود تکیه کرده و با تکیه بر همین اراده‌ی ذاتی، تمام جامعه را به پروسه‌ی انقلاب دعوت نمودند. صد روز گذشته و در سراسر ایران، علی رغم سیاست‌های حاکمیت، این پروسه استمرار دارد. البته این استمرار، فرهنگی به نام مقاومت تا پیروزی را ساخت و آتش امید به تغییر را شعله ورتر از گذشته ساخت.

 شروع این قیام از شرق کوردستان بود، اما به آنجا محدود نماند. پیام اتحاد خلق های ایران، به آن سوتر یعنی افغانستان نیز رسید. همگی بر این موضوع واقفیم که زنان در افغانستان از همان ذهنیتی در رنج و عذابند که زنان در ایران با آن مبارزه می‌کنند. زنان در ایران بخوبی وضعیت زنان افغانستان را درک خواهند کرد، زیرا ذهنیت پیرسالار و مردمحور ولایت فقیه و طالبان، سیاست های زن ستیزانه شان روز به روز بیش از پیش افزایش می‌یابد. تعاریف هر دو برای زنان، تعریفی کاملا جنسیت گرایانه بوده که آنان را ابژه می‌خواند و می‌داند. از منظر هر دو، زنان نه قادر به تصمیم گیری هستند و نه لازم به آن! از آن جهت، برآنند تا طبیعی ترین حقشان را از آنان سلب کرده و عرصه را بر آنان تنگ نمایند. عدم حضور زنان درعرصه های عمومی از جمله حق آموزش در مدارس متوسطه برای دختران، ممنوعیت زنان در ادارات دولتی و غیردولتی وممانعت از ورود زنان به پارک ها و اماکن عمومی و دامن زدن به تضاد مذهبی- ملی در افغانستان و همچنین حجاب اجباری، قتل زنان تحت نام قانون، عدم حضوردر بسیاری از عرصه های سیاسی- اجتماعی، کودک همسری و… در ایران، نمونه ای از این قبیل سیاست هاست. در شرق کوردستان و ایران، شیرین علم هولی، ژینا، نیکا و زنان فعال دیگری؛ در افغانستان، فرخنده، رخشانه و الهه های دیگری مورد هدف قرار می گیرند. اما در برابر تمامی تهاجمات حاکمیت، حضور فعال زنان در ایران و افغانستان موجب دلگرمی زنان مبارز در سراسر جهان گشته است. این بدان معناست که هیچ کدام از تعاریف و سیاست های زن ستیزانه ی ولایت فقیه و طالبان از سوی زنان قابل قبول نیست و برایشان مشروعیت ندارد. در این روزهای گرم مبارزه، خیابان به گیسوی همه‌ی زنان کورد، بلوچ، افغانستانی، آذری و فارس مبدل گشته که هیچ دستی نمی‌تواند آن را کوتاه کند. پیکار زنان جهت حضور در زندگی منجر به امید به برساخت حیاتی صحیح و جامعه ای دموکراتیک گشته است. بیش از صد روز از این انقلاب گذشته و زنان افغانستان به شیوه‌های گوناگون حمایت خود را از این انقلاب عظیم در شرق کوردستان و ایران، اعلام نموده‌اند. این حمایت به معنای درک وضعیت زنان از همدیگر و مبارزه‌ای مشترک در برابر ایدئولوژی و حاکمیتی اقتدارگرا است.

همچون «جامعه‌ی زنان آزاد شرق کوردستان» کژار، بر ایجاد اتحاد زنان در شرق کوردستان، ایران و افغانستان تاکید داشته و همواره از مبارزات شان در برابر حاکمیت بنیادگرای طالبان، حمایت می نماییم و ضمن بیان اینکه در سال 2022 مبارزات زنان در ایران و افغانستان، دستاوردهای عظیم بسیاری را بهمراه داشت، صیانت از این دستاوردها و گسترش روزافزون مبارزه در تمامی عرصه ها هدف اساسی مان خواهد گشت.

جامعه‌ی زنان آزاد شرق کوردستان

1 ژانویه 2023