حملاتی که امروزه در 4بخش کوردستان بر خلق کورد انجام می‌گیرد، کمر به نابودی فیزیکی و فرهنگی خلق بسته و توسط سیستم سرمایه‌داری جهانی با همکاری و خیانت نیروهای منطقه‌ای روایی بخشیده می شود. درواقع مقاومتی که گریلاهای آزاد کوردستان در پیش گرفته‌اند، تهدیدی برای دشمن اشغالگر منطقه‌ای، جهانی و همکاران‌شان گشته است. دولت‌های اشغالگر و فاشیست در کوردستان به دلیل عدم هضم شکستی که با آن روبرو مانده‌اند، سطح حملات نابودگرایانه‌ی خود را گسترش داده‌اند. این را از آمار روزافزون به کاربردن سلاح‌های شیمیایی در کوهستان‌های آزاد کوردستان، توپباران روستا‌ها و شهرهای روژآوای کوردستان، هدف‌گیری فرماندهان جنگی و پیشآهنگان خلق توسط جنگنده‌های بدون سرنشین و افزایش شمار شهدای حاصل از این حملات را می‌توان درک کرد. دولت اشغالگری که کمر به نابودی خلق و زنان پیوندخورده با فکر و فلسفه‌ی رهبر آپو بسته‌اند.

دیدارهای اخیر ایران، ترکیه و روسیه در نشست سوچی، عقد بزرگترین پیمان‌نامه‌ی اقتصادی با ترکیه و روسیه، خود ایفای پیمان نظامی‌ و گسترش حملات می‌باشد. از سویی رژیم اشغالگر ایران اعلام‌ می‌دارد که با هر شیوه‌‌ی حمله به روژآوا مخالف است و از سوی دیگر بر اوج همکاری خود در مبارزه با ترور دولت اشغالگر ترکیه تأکید می‌کند. در عرصه‌ی عمل، پیشآهنگان حرکت آپویی را در روژآوای کوردستان موردهدف قرار می‌دهد. این خود اوج ذلت و بیچارگی رژیم اشغالگر ایران را نمایان می‌سازد، درواقع این اوج تأثیرپذیری خلق از انقلاب روژآوا و مقاومت گریلا در کوهستان‌های آزاد است که رژیم وامانده‌‌ی ایران که راه‌ برون‌رفت از بحران موجود و مقاومت و قیام‌های سراسری خلق ایران نمی‌یابد، کمر به نابودی پیشآهنگان آپویی بسته و در این راه حاضر به دادن هرگونه تعویضی است.

در همین رابطه پژاک، کودار و همچنین کژار به‌عنوان سیستم آلترناتیو در شرق کوردستان و ایران سالیان سال است که به سازماندهی و مبارزه در این خطه از سرزمین می‌پردازد و به منبع الهام، مبارزه و مقاومت مبدل شده است. ترس از نیروی سازماندهی، اوج اراده و نیروبخشی به خلق، اشغالگران را وادار به توطئه‌چینی و برنامه‌ریزی برای هدف‌گیری پیشآهنگان و فرماندهان جنبش آپویی می‌نماید.  سالیان است که رژیم ایران با اعدام، شکنجه، تهدید، ارعاب، زندان، توطئه‌چینی و جنگ‌ویژه تلاش کرده تا پیشی از توسعه‌ی جنبش آپویی و عضویت جوانان در این جنبش بگیرد، اما نه تنها در اعمال این سیاست‌ها پیروز نگشت، بلکه روز به روز گستره‌ی این جنبش در تمامی عرصه‌های اجتماعی، سیاسی، نظامی با عضویت چشمگیر زیباترین، فدایی‌ترین و مسئول‌ترین جوانان و زنان، گسترش یافت.

خلق‌مان در شرق کوردستان و ایران با سیاست‌های ویژه‌ی رژیم غریب نبوده و نیستند، چراکه دارای ژرف‌ترین حافظه‌‌ی تاریخی است. خلق‌مان با مقاومت و مبارزات پی‌در‌پی که در جمهوری کوردستان در مهاباد و با پشتیبانی بخش‌های دیگر کوردستان برجسته گشت، سطح هوشیاری و آگاهی ملی را نشان دادند. شیوه‌ی اعدام پیشوا قاضی محمد در مهاباد که در شخص او خواهان میسرسازی شکست کورد آزاد بودند نیز تداوم همان سیاست‌ها بود، اما تداوم مسیر قاضی‌محمد با جنبش آپویی درخشش امید در دل آزادی‌خواهان شد. چراکه رهبر آپو با زنده‌کردن تمامی معیار و ارزش‌های اخلاقی، کورد آزاد را هدف تمامی تلاش‌های انقلابی عمر خود قرار داد. فرزندان شرق کوردستان و به‌ویژه مهاباد با پشتگرمی به چنین سابقه‌ی تاریخی و همزمان با شروع توطئه‌ی بین‌الدولی در سال99 و آنچنان‌که نبود رهبری را بیش از هر بخش دیگر کوردستان حس کرده بود، این کورد شکسته و ناامید را امید بخشیده و به قیام واداشت.

صدها جوان و زن شرق کوردستان و ایران، به مانند شهید ته‌وار مهاباد، شهید آرگش، شهید آکیف و شهید مانی، شهید زیلان پپوله، شهید سوران، شهید ریناس روژ، شهید شیرین، شهید مزگین روناهی و شهید سمکو به این حرکت پیوستند. یکی دیگر از فرزندان این خاک نیز ریزان جاوید است که بعد از توطئه‌ی بین‌الدولی علیه رهبر آپو به جنبش آپویی پیوست. آنکه هرگز سیاست‌های رژیم اشغالگر ایران را قبول نکرده و مسیر آزادی را در کوهستان‌های آزاد برگزید. با اوج روحیه‌ی مسئولیت و فدایی در تمامی عرصه‌های نظامی، سیاسی، ایدئولوژیک و در بنیان‌گذاری بسیاری از کمیته‌ها و سازماندهی سیستم مدرنیته‌ی دموکراتیک تلاش کرده و رنج فراوانی کشید. بر خط ایدئولوژی زن آزاد ـ مرد آزاد و برای برساخت جامعه‌ی اخلاقی و سیاسی در شرق کوردستان و ایران جهت دستیابی به آزادی و دموکراسی، بارمسئولیت‌های سنگینی بر دوش کشید و در این مسیر پیشآهنگی نمود.

اشغالگران کوردستان که تاب‌تحمل شکست‌ ایدئولوژیکی درون سیستم مدرنیته‌ی سرمایه‌داری و سیاسی خارجی را نداشته و به بن‌بست رسیده‌اند، از سویی در خطه‌ی روژآوا اقدام به تصفیه‌ی فرماندهان جنگ داعش می‌کنند و از سویی نیز ایران که هنوز شکست جنگ قندیل را هضم نکرده، انتقام خود را از پیشآهنگان جنبش آپویی در شرق کوردستان و ایران می‌گیرد. درنتیجه‌ی همین بن‌بست‌های سیاسی و بحران‌های داخلی و خارجی اشغالگران کوردستان، در روژآوای کوردستان و در سیاست‌های همین اشغالگران، یکی دیگر از پیشآهنگان خلق‌ شرق کوردستان، رفیق‌مان ریزان جاوید را در دل انقلاب روژآوا به شهادت می‌رساند. این شهادت به رمز بلندتر کردن روحیه‌ی ملی، پیوند با انقلاب، ارزش‌ و معیارهای ملی و انسانی مبدل گشته و تجدید پیوند خلق‌مان در روژهلات با روژآوا است.

قبل از هر چیز یاد و خاطره‌ی شهید را گرامی داشته و این شهادت را به خانواده‌ی میهن‌دوست شهید ریزان جاوید، تمامی خانواده‌ی شهدا، خلق‌مان به‌ویژه شرق کوردستان، ایران و روژآوای کوردستان تسلیت گفته و به موضع و پشتیبانی خلق‌ و مادرانمان از جنازه‌ی شهید در دل انقلاب روژآوا درود فرستاده و در عین حال شرکت در مراسم عزای شهید را در مهاباد که توسط مادران صلح شرق کوردستان و ایران صورت گرفت، درود می‌فرستیم.

این جنبش، جنبش شهدا است. پیوند مادران و خلق‌مان با بزرگترین ارزش خود یعنی شهید را ارج می‌نهیم. صدای مادران صلح و زنانی که باجسارت و اراده‌ای آزاد، سرود انقلابی را در قلب مهاباد، سردادند آن‌جا که قصد به دار آویختن و ازهم‌فروپاشیدن کورد آزاد داشتند، حفظ و گسترش چنین روحیه‌ای و پیوستن تمامی زنان و جوانان بدین صدا را بایست نقطه‌عطف اتحاد و روحیه‌ی سازمان‌یافته‌ی گرد‌آمدن به دور ارزش‌های خود در این مرحله‌ی تاریخی و الگوی مبارزات آزادی‌خواهانه‌ی تمامی زنان و جوانان در شرق کوردستان و ایران دانست. روحیه‌ی فدایی این مادران و زنان انقلابی در خانه‌ی پیشآهنگ خلق‌مان رفیق ریزان جاوید، همان صدای “ای رقیبِ کوماری مهاباد” است که بایستی هرگز به خاموشی نگراییده و ایمان و امید ناامیدشده‌ی این خلق را بایست در رگ‌ها و اشک‌های مادران و زنان این سرزمین جست. با این روحیه‌ی همگرایانه‌ است که خیال رژیم اشغالگر و فاشیست ایران به گور می‌سپرد و صدای آزادی‌خواهی در پیشآهنگی زنان و مادران شهید با لورین، حه‌یران و مارش دل صدها و هزاران کودک و جوان انتقام‌جوی کورد را می‌پروراند و به‌ دیلان و جنگ آزادی می‌کشاند. حافظه‌ی تاریخی و تارهای صوتی را بایست در برحه‌ای چنین حساس به خود آورد و وجب به وجب سرزمینی را که روزانه به خون آغشته می‌گردد از وجود ناپاک اشغالگران تاراند. اصرار و ادعایی که تا رسیدن به پیروزی برپاست و هر شهادتی در زندگی کوردها، خط مقاومت و مبارزه‌ و البته مسئولیت سنگین‌تری می‌طلبد.

ما به‌عنوان کژار و رفقای ریزان جاوید، بار دیگر یاد و خاطره‌ی شهید ریزان را گرامی داشته و اعلام می‌داریم که تا برآوردن خیال شهدایمان ـ کوردستان آزاد و ایران دموکراتیک ـ از پای ننشسته و تداوم‌بخش مسیر پیشآهنگی و فرمانداری عگیدی 15 آگوست و خط جنگ آزادی و زندگی پیروزمندانه باشیم. بر این باوریم که راه و مسیری را که شهید ریزان پیمود، انتخاب آزاد صدها و هزارن جوان، زن کورد و ایرانی باشد و اعلام هر پیوستن و عضویتی، انتخاب راه دفاع از موجودیت، هویت کورد و تهی‌سازی سیاست‌های اشغالگران کوردستان است. مسئولیت هر فرد باوجدان و به‌ویژه زنان و جوانان در شرق کوردستان و ایران است تا رنجی را که شهدایمان برای برساخت جامعه‌ی آزاد و دموکراتیک داده و تا به امروز رسانده، تداوم‌بخش این راه بوده و برای رسیدن به استراتژی جنگ انقلابی خلق، مسئولیت تاریخی خود را به جای آورند.   

جامعه‌ی زنان آزاد شرق کوردستان(کژار)