برای افکار عمومی

در دوازدهمین سالگرد مبارزان و پیشاهنگان مبارزات آزادیخواهانه مردم ما، شیرین علم هولی، فرزاد کمانگر، فرهاد وکیلی، علی حیدریان و مهدی اسلامیان، همه شهدای اردیبهشت را با احترام یاد می کنیم و رژیم اشغالگر ایران را به شدت محکوم می‌نماییم. مبارزه و مقاومتی که رفقایمان با روحیه انقلابی به میدان آوردند، ما به عنوان پیروان آنها با شور و هیجان و با روحیه انقلابی مبارزات خود را افزایش داده و به موفقیت می‌رسانیم. مبارزات اردیبهشت ماه برای آزادیخواهان و به ویژه مردم کورد به رادیکال ترین مبارزه علیه فاشیسم، اشغالگری و سیاست های نسل کشی علیه مردم کورد تبدیل گشته است. ده ها تن از پیشاهنگان مردمی در این ماه به درجه شهادت رسیده اند، انقلابیون انترناسیونالیست، سوسیالیست و کورد با روحیه‌ای فدایی این ماه را با خون خود آراسته و به پیشاهنگانی بدل شدند که ادعای زندگی آزاد را دارند. از دنیز گزمیش تا حقی قرار، ازابراهیم کایپاکایا تا محمد کاراسونگول، از لیلا قاسم تا هوزان مزگین، ده ها شهید بزرگوار به مبارزان حقیقت تبدیل گشتند. این شهدا به دستاوردهای عظیمی برای مردم خود رسیدند. بار دیگر خلق زیردست را احیا کردند. این انقلابیون با مبارزات و نگرش های رادیکال خود، فرهنگ مقاومت و روحیه پیروزی را در میان مردم خود آفریدند.

این فرهنگ مقاومت در شرق کوردستان نیز در شخصیت شهدای بزرگ 19 اردیبهشت، بزرگترین ضربه را به رژیم اعدام و فاشیست ایران وارد ساختند. پیشاهنگان خلق کورد در شرق کوردستان در مقابل هر گونه شکنجه، ظلم و آزار ایستادگی کردند و با روحیه ایثار و فداکاری، فرهنگ مقاومت را زنده کرده و به نماد زندگی آزاد تبدیل شدند. اردیبهشت ماه به عنوان ماه قهرمانی، مقاومت و شهدای پیشکسوت در کوه های شرق کوردستان از ماکو تا ارومیه، از جوانرو تا قندیل و دالاهو، زندان و شهرها و تمامی عرصه ها را به عرصه‌ی مبارزه و مقاومت تبدیل کردند. مبارزانی شدند که روح زمانه را درک کردند، به آن عمل کردند و در شخصیت خود قهرمانی یک زندگی معنادار و با عزت را آفریدند. دولت اشغالگر ایران سالهاست که با روشهای ضدبشری خود همواره سعی در تضعیف اراده مردم و تحمیل زندگی بدون شرافت به آنها را داشته است. سالهاست که سیاست نسل کشی را بر خلق کورد روا می دارد. می‌کوشد تا با سیاست زندان، شکنجه و اعدام از سازماندهی خلق های آزادیخواه و دموکراتیک‌خواه جلوگیری کند و بار دیگر مردم را بدون پیشاهنگ کند. اما روحیه مقاومت شهدای 19 اردیبهشت به دشمن اشغالگر ثابت نمود که با اعدام، روحیه‌ی فدایی از بین نخواهد رفت، بلکه خلقی مبارز و مقاوم را می‌آفریند. فرهنگ مقاومتی که از اندیشه و فلسفه آپویی در زندان آمد از مظلوم و سارا آغاز شد و ذهنیت تسلیمیت را شکستند، در زندان اوین نیز در شخص شیرین، فرهاد، علی و فرزاد به اوج خود رسید. خلقی که پیشاهنگانی اینگونه دارند در برابر هیچ ظلم و ستمی سر فرو نمی‌آورند. این رفقا با اراده ای مقاوم با مبارزات کم نظیر خود دیوارهای زندان رژیم اشغالگر را فرو ریختند و اصرار خود با آرمانهای آزادی را اعلام کردند. شخصیت هر یک از این چهار رفیق، مبارزه، مقاومت، ایثار و رمز موفقیت را اثبات کرد. عشق، ایمان و عشق به زندگی آزاد را در شخصیت خود نهادینه کردند و به مبارزانی بدل شدند که موفقیت را تضمین می‌کنند.

یکی از این مبارزان مقاومت، رفیق ما شیرین علم هولی بود که با الهام از فرهنگ مقاومتی که هرگز تسلیم نمی شود به پیشاهنگی لیلا قاسم، سارا، بیریتان و زیلان پیوست و به پیشاهنگ زن تبدیل گشت. شیرین علم‌هولی ظلم و ستم مردان را نپذیرفت و با روحیه‌‌ی انقلابگر خود علیه ذهنیتی که به کشور و سرزمینش هجوم آورده بود قیام کرد. شیرین با عضویت در انقلاب بزرگترین پاسخ را به ذهنیت مردسالاری که وجود زنان را اشغال کرده بود، داد. با انقلاب خود را شناخت، با رنجی فراوان خود را آموزش داد و در زندان نیز با روحیه مقاومت خود به نماد زن پیشگام تبدیل گشت، زنی که خود را فدای آزادی و برابری کرد. شیرین در برابر هر گونه شکنجه مقاومت کرد، تسلیم نشد و با مبارزه خود بزرگترین ضربه را به قلب دشمن متجاوز وارد کرد. مبارزه شيرين در زندان رژيم اشغالگر تاثير بسزايي بر زنان گذاشت، ديوارهاي زندان در برابر مبارزه شيرين بدون معنا بودند، به طوري كه شيرين به بزرگترين ترس دشمن تبدیل گشت. شیرین علم‌هولی برای ما خط مشی زن آزاد است، مبارزات شیرین بازآفرینی اراده زنان آزاد در شرق کوردستان و ایران است. با مقاومت شیرین زندان به عرصه  مبارزه و مقاومت تبدیل شد، زندان در برابر اراده زنان بی تاثیر گشت و مبارزه شیرین به قلب هر انسانی که قلبشان برای آزادی می تپد وارد گشت.

مبارزات زینب جلالیان ادامه همین فرهنگ مقاومتی است که شیرین و رفقایش آن را توسعه دادند. زینب جلالیان نیز 15 سال است که در برابر رژیم اشغالگر مقاومتی بی همتا می کند. به همین سبب مبارزه زینب به بزرگترین ترس رژیم تبدیل شده که به خاطر آن تحت هر گونه شکنجه روحی و جسمی  قرار میگیرد. زینب جلالیان اولین زن در ایران است که به حبس ابد محکوم گشته و از هر گونه حقوق بشری محروم گشته است. به طرز وحشیانه ای از زندانی به زندانی دیگر منتقل می‌شود و نزدیک به 700 روز است که خبری دقیق از وضعیت او در دست نیست. رژیم اشغالگر که نتوانست اراده زینب را درهم بشکند، تلاش نمود تا از راه جنگ روانی و ویروس کورونا به صورت فیزیکی او را حذف کند. زبان کوردی برای او ممنوع گشت و به صورت مداوم خانواده او را تهدید می کردند. رژیم با این شیوه غیرانسانی از زینب جلالیان انتقام می گیرد و می خواهد مبارزه او را بی تاثیر کند. اما زینب جلالیان با تمام قدرت و اعتمادی که از فرهنگ مقاومت شیرین گرفته است، از هر لحاظ مقاومت می کند، سیاست های رژیم را برچیده می کند و در اصرار بر پیروزی و ایجاد اراده آزاد پیشگام شده است. زینب اکنون اراده سیاسی یک خلق و تمامی زنان ساکن در جغرافیای ایران است.

در طول تاریخ هیچ نیروی اقتدارگرا و دیکتاتوری نتوانسته است مانع مبارزه برای آزادی و شکست قدرت مردم شود و این قدرت سازمان یافته مردمی است که میتواند همه نیروهای اشغالگر را شکست دهد. مقاومت و مبارزات مشروع زنان و مردم، ذهنیت اعدام رژیم دیکتاتور را پایان خواهد داد و این بزرگترین پیروزی برای شهدای ما است که با جان خود بهای گزافی پرداختند. بار دیگر در سالگرد شهدای نوزدهم اردیبهشت، ما به عنوان جامعه زنان آزاد شرق کوردستان – کژار از همه زنان، جوانان و همه آزادگان می خواهیم که در برابر هر اقدامات ضد انسانی رژیم ایران سکوت نکنند. همه عرصه های زندگی را به عرصه های مبارزه و مقاومت تبدیل کنند و پیشاهنگان خود را پشتیبانی کنند.

شورای رهبری جامعه زنان آزاد شرق کوردستان

7/5/2022