تله‌ی رجل سیاسی

جوانا سنە

پس از انتخابات مجلس یازدهم، تضادهای میان دولت و حکومت روبه ازدیاد نهاد. در این سیزدهمین دوره‌ی انتخاباتی ریاست‌ جمهوری و انتخاب هشتمین رییس جمهور این تضادها همچنان در حال اوج‌گیری است. انتخابات پیشِ رو رژه‌ای تبلیغاتی خواهد بود جهت مشروعیت‌بخشی به نظام و حضور در انتخابات به عنوان تبلیغ به کار گرفته خواهد شد. زیرا در دوره ی 11م انتخابات شوراها 42% از واجد شرایطین در انتخابات شرکت کرده بودند و این موضوع به‌طور جدی مشروعیت حکومت را زیر سوال برده بود، امروز نیز با همزمان کردن انتخابات ریاست جمهوری و شورا برآنند تا وضعیت موجود را حداقل از لحاظ ظاهری نجات دهند. بخصوص با دادن وعده و تبلیغات در تلاش‌اند زنان را جذب و تشویق کرده و در انتخابات شرکت دهند. به همین دلیل است که مدت‌ها پیش از انتخابات مسئله‌ی «رجل سیاسی» را مورد گفتگو قرار داده گویا منظور از رجل سیاسی، شخص کارای سیاسی بوده و به جنس خاصی اشاره ندارد. این کلمه در اصل خود کلمه ای عربی بوده و خطاب به مردان به کار برده می شود و چنین تفسیری دارای اهداف سیاسی بوده و آماج آن آشکار است.

این کلمه از بدو تنظیم و تدوین قانون اساسی”جمهوری اسلامی ایران” یکی از سوالات بدون جواب و مبهمی است که در واقع جوابی جز آنچه در عمل انجام می‌گیرد، ندارد. در طول 42 سال از بر روی کار آمدن این رژیم هیچ زنی تاکنون به عنوان نامزد ریاست جمهوری در ایران تایید صلاحیت نشده است. درواقع با بحث دراین باره نیز هدف تنها سفسطه و آلودگی تبلیغاتی است. سخنگوی سپاه پاسداران متعددا جهت شخص منتخب ریاست جمهوری خصوصیات قابل قبول را برمی‌شمرد و از تاکید رجل دیندارِ سیاسی امتناع نمی ورزید.

شایان توجه است که جدای از مورد ذکر شده هیچ مانعی جهت شرکت زنان در انتخابات ریاست جمهوری به عنوان نامزد انتخاباتی درج نشده، اما تا به حال به‌طور عملی اجازه‌ی ورود زنان به این عرصه داده نشده و تا به حال هیچ زنی مورد صلاحیت قرار نگرفته است. به طور واضح جهت مشارکت ندادن زنان در عرصه‌ی سیاسی مانعی ارائه نمی شود اما با ایجاد سدهای متفاوت، شرکت زنان را محدود کرده و در برخی موارد نیز عملا حذف می‌شوند. تا به حال نه از سوی شورای نگهبان و یا نهاد دیگری به‌طور صریح ذکر نشده که زن بودن یکی از دلایل رد صلاحیت بوده است. اینگونه است که اصطلاح رجل سیاسی به عنوان تله علیه زنان استفاده می‌شود. به دلیل چنین ابهامی مباحثات بسیاری صورت گرفته و بسیاری معتقدند که این اصطلاح بار جنسیتی نداشته و یک اصطلاح خنثی است، که چنین برداشتی نیز از عکس العمل‌های رادیکال می‌کاهد و راه بر تفاسیر ابهام‌آمیز می‌گشاید. بسیاری از فمینیست‌ها، رفرمیست وحتی روحانیون بر سر این موضوع بحث کرده و اظهارنظر می‌کنند و برآنند تا این ابهام را به جامعه تزریق کنند.

سرانجام اینکه آنگونه که در عمل نیز قابل مشاهده است، شکی نیست که منظور از رجل سیاسی مردان سیاست‌مدار است که این خود یک نسل‌کشی سیاسی و حذف نیمی از جامعه، نادیده‌انگاری و تحقیر بخش مهمی از پتانسیل جامعه ی ایرانی است.

در ادبیات فارسی کلماتی از این قبیل موجودند که در معنا تنها به بخشی از جامعه و یا به یک بُعد اشاره دارد که این امر نیز نشات گرفته از ایدئولوژی جنسیت‌گرا و تاییدی بر این ذهنیت در عرصه اجتماعی هست. یکی از این نمونه‌ها، کلمه‌ی بنی آدم است که از لحاظ لغوی به معنای پسر آدم است که امروزه به معنای نوادگان انسان و یا انسان به کار برده می شود. باید دانست که ترجیح و به کار بردن لغاتی از این نوع ترجیحی ساده و بی‌هدف نبوده و از فکر و ایدئولوژی جنسیت‌گرا سرچشمه می گیرد. باید چنین سیاست حیله‌گرانه‌ی رژیم عمیقا مورد تفسیر و تحلیل قرار گیرد.

کلمه ی رجل سیاسی در قانون اساسی رژیم ایران نیز به این شیوه تفسیر گشته است:

بنا به نظرات مدیرکل ارتباطات خلقِ شورای نگهبان، سیاست های انتخابات که از سوی رهبر تعیین می شود اینگونه ذکر شده است:”بنا به سیاست های انتخابات بند 10 بخش5:

بنا به ماده ی 110-115 قانون اساسی این ماده تحت نظر شورای نگهبان قرار دارد. شرایط انتخاب شخصی دیندار، مدیر، سیاست مدار به عنوان رئیس جمهور(رجل سیاسی) بدین شرح است:

ماده ی اول:

وظایف شخص نامزد انتخابات ریاستجمهوری که شخصی دیندار، مدیر، سیاست مدار می باشد به صورت ذکر شده در ذیل می باشد:

• شخصیت‌های دینی در مورد دین اسلام و تشیع دارای آگاهی‌های لازم باشد، مناسبات دینی آنان می‌بایست در زندگی شخصی  و اجتماعی خود بجا آورده شود و این مورد از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و بدین دلیل شخصیت‌های دارای این ویژگی‌ها در میان مردم شناخته شده و به‌عنوان رجل سیاسی تعریف می‌گردند.
• ２.  (رجل سیاسی) مرد سیاست‌مدار می‌بایست دارای توان درک و تشریح مسائل سیاسی باشد و در عین حال در مسائل داخلی و خارجی لازم است به اهمیت تفاوت عمیق مسائل اجتماعی-سیاسی بوده و همواره در عرصه‌ی سیاسی بر مبنای منافع کشور عمل نماید. هنگام تعیین رجل سیاسی عملکرد و قدرت اجرایی آنان براساس منافع نظام اسلام و اصول انقلاب همواره مدنظر قرار داده شده می‌شود و با این خصوصیات خود در میان مردم شناخته می‌شوند.
• مدیر شخصیتی این‌چنینی است که به نظام خدمت کرده و توانایی استفاده‌ی مبتکرانه از منابع مادی کشور را داشته باشد. بنابراین لازم است آگاه و مبتکر بوده و دارای تجربه و موضع باشد و بر اساس موقعیت و اهداف نظام حرکت کرده و دارای ارزش مدیریت جامعه است.
• شخصیت دارای خلاقیت برای مدیریت کشور بایستی بر اساس واقعیات و اطلاعات صحیح فکر کرده و پیش‌بینی نموده و هنگام بحران مشکلات را چاره‌یابی نموده و در میان مشکلات با بهترین نحو از آن گذر نموده و دارای چنین خصلت‌هایی باشد.

در قوانین ایران تعاریفی که از «رجل سیاسی» ارائه داده شده و می‌توانند نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری باشند، به شرح زیر است

ماده‌ی ۲:

برای اینکه شخصیتی دینی و سیاسی تعریف و شناخته گردد و نامزد ریاست جمهوری شود بایستی دارای شروط و معیارهای مدیریتی و در عین حال ابتکارعمل بدین شیوه باشد:

• در مسائل آماده‌سازی نامه، سخن گفتن و بیانیه‌ها و در موضوعات دینی و فعالیت‌های سیاسی دارای سطح خوب و قوه‌ی برنامه‌ریزی باشد تا بتواند ارزیابی کند.
• برای اینکه بتواند مسئولیت‌های تعیین شده را به بهترین نحو به جای آورد مسئولیت‌پذیر بوده و به آن سطح رسیده باشد.
• جهت به جای آوردن وظیفه‌ی رییس‌جمهوری از سلامت کافی برخوردار بوده و دارای استعداد باشد.
• جهت به جای آوردن وظایف رییس‌جمهوری دارای سن مناسب باشد.
• دارای سطح دانش کافی باشد.
• در چارچوب مواردی که در بالا ذکر شد جهت مسائل سیاسی و قوانین اساسی و نهاد مدیریت در چارچوب وظایف خود برنامه و سیاست‌های مدیریتی ارائه دهد.
• جهت مدیریتی خلاقانه و با برنامه لازم است مشاور خود را تعیین کند.
• لازم است  دارای حقوقی اجتماعی و پیشینه‌ی موجهی باشد.
• نامزد ریاست‌جمهوری می‌بایست از فساد، رشوه، اختلاس، قرارداد‌های پنهانی در پست دولتی، مزدهای ناحق و جرایم اقتصادی مبرا باشد.
• لازم است در هیچ یک از گروه‌های غیردولتی جای نگرفته باشد، در مورد جمهوری اسلامی مرتکب هیچ جرمی نگشته و مجازات نشده باشد و در عین حال در قیام‌های سال ۸۸ و هیچ رویداد دیگری جای نگرفته باشد و دارای مشکلات امنیتی نباشد.
• لازم است هیچ وابستگی به رژیم‌های پیشین نداشته باشد و در راستای پیشرفت نظام از هیچ کار و تلاشی دریغ نورزد.

بنا به چنین سیاست هایی هیچ مانع قانونی علیه مشارکت زنان در انتخابات ریاست جمهوری ارائه نشده است. این در حالی است که تمام تلاش و نام نویسی های زنان برای نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری در ایران رد می شود. در ایران به طور رسمی در سال 1997 اعظم طالقانی دختر آیت الله طالقانی برای نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری نام نویسی کرد. اما علی رغم اینکه چند مرتبه این درخواست خود را به طور رسمی پی گیری نمود، مورد قبول واقع نشد. جدای از او فائزه هاشمی و بسیاری زنان دیگر نیز در دوره های متعدد نام نویسی کرده اند اما آنان نیز رد شده و حتی در همان روز از شرکت کردن در انتخابات منع شده اند. از روز اول تاسیس رژیم اسلامی ایران تا به حال زنان نتوانسته اند ازفیلتر شورای نگهبان عبور کنند. این نیز دال بر این که تنها هدف رژیم فریب دادن زنان و مشغول کردن آنان است. باید بر این نکته وا قف بود که رژیم ایران اراده ی زن آزاد را قبول ندارد و تا روزی که چنین رژیمی سرکار باشد نیز قبول نخواهد کرد.

رژیم ایران اینگونه رژیمی است که تنها جهت تلقین حکم خود و اجرا کردن آن جسد زنی را که سکته ی قلبی کرده را اعدام کرده و به دار می آویزد. در چنین رژیمی بعید است که دری به روی زنان بگشاید. تا زمانی که ذهنیت مردسالاری، نسل کشی و قاتل در ایران از بین برده نشود، تغییری به وجود نخواهد آمد و هیچ دری به روی زنان گشوده نخواهد شد. در ایران نه اصلاح طلب و نه اصول گرا تفکر و فراست آنان در رابطه با زنان هیچ تفاوتی ندارد، هرچقدر که در ظاهر تفاوت هایی نیز وجود داشته باشد تنها ظاهرسازی بوده و ریشه و اصل موضوع همان است و زنان را تنها برای نیل به آماج خود به کار می گیرند. در مدت 8سال ریاست جمهوری روحانی، زنان بیشترین پشتیبانان تداوم اقتدار وی بودند. روحانی در مدت نامزدی خود به دنبال رای زنان بود به همین دلیل نیز رنگ بنفش را به کار آورد. اما این سیاست رنگ بنفش و خود را با بنفش پیچاندن روحانی به ازدیاد تجاوز، خشونت و زندانی شدن زنان انجامید. در مدت زمان ریاست جمهوری روحانی که خویش را همیار زنان معرفی می نمود، بیش از 110زن اعدام شدند. همچنین امروز نیز قبل از اتمام وقت ریاست جمهوری وی می خواهند بدون دخالت و اجازه ی زنان در رابطه با بیولوژی زنان تصمیم گیری کنند. یک زن برای کورتاژ نطفه تنها نیازمند اجازه ی همسر نه بلکه باید اجازه ی قاضی و دکتر مربوطه را نیز جلب کند! لیکن دراین میان از اجازه ی خود وی هیچ موضوع بحث نیست. لایحه ی مبارزه با خشونت علیه زنان نیز همچنان به تعویق افتاد.

امروز نیز در میان نامزدهای انتخاباتی دوره ی 13مین ریاست جمهوری، ابراهیم رئیسی جهت کسب آرای بیشر از سوی مردان، قشر بخصوصی را مخاطب قرار داده و با دادن وعده های غیر اخلاقی از جمله “تسهیلات قانونی و شرعی جهت ازدواج مردان با دختر همسر خود” عجولانه ذات سیاست های خود در مورد امور زنان را آشکار نمود که البته بیش از این نیز انتظار نمی رفت. این شخص از سوی شورای نگهبان به عنوان رجل سیاسی مورد قبول واقع شده است. این نیز نتیجه ی سیاست های پیرسالارانه(ژرنتوکراسی) مردان می باشد. باید سیاستی که امروز درایران از سوی اشخاص متفاوت اجرا می شود به صورتی یکپارچه نگریسته و تحلیل شود. رژیم با هدف گرفتن زن قصد پاره پاره کردن جامعه را دارد. سیاست امروز رژیم ایران سیاست از هم پاره کردن، گرسنه کردن، قتل کردن و اعدام کردنِ تمام جامعه است. به دلیل چنین سیاست هایی وضعیت ایران روز به روز روبه زوال است. وضعیت کشور نمی تواند اینگونه ادامه یابد. مبارزات زنان و خلقها باهم می تواند این وضعیت را تغییر دهد. مبارزه ای که به پیروزی گره زده شده باشد مطمئنا فاشیزم، نسل کشی، استعمار را از بین برده و نابود می سازد. مبارزه ای را که با چنین هدفی پیش برده شود در کوردستان، خاورمیانه و جهان هیجان و تکاپویی از امید خواهد آفرید و روز به روز گسترده تر و عمیق تر نز خواهد شد.