در ابتدا روز جهانیِ کارگر را به رهبرآپو که لحظه به لحظه‌ی حیات دموکراتیک و آزاد را با تلاش و فعالیت‌های بی‌وقفه، بنا نهاد و همچنین انسان‌های آزادی‌خواه، کارگران و در راس‌ همه‌ی آنان زنانِ جهان، ایران و شرق کوردستان، تبریک می‌گوییم. 

همانطور که می‌دانیم در طول ِ تاریخ، زنان برای تامینِ مایحتاج جامعه، تلاش‌های بسیاری کشیده و زحماتِ فراوانی را متحمل گشته‌اند. تمامیِ فعالیت‌های زنان در عرصه‌های مختلف، در راستای ایجاد حیاتی کمونال و مدیریتی یکسان در جامعه بوده‌است. بعبارتی می‌توان گفت دستاوردهایی که زنان در مکان و زمان‌های مختلف، علی‌رغم تمامیِ تهاجمات نظام مردسالار کسب نموده‌اند، موجب ایجادِ جامعه‌ای اخلاقی و حیاتی آزاد گشته است. اما از سوی دیگر، تلاشِ زنان در عرصه‌های مختلف، موجب ایجادِ هراسی درپایه‌های نظام اقتدارگرا گشت، از همینرو تمامِ فعالیت‌های نظام مردسالار و در راس آن دولت‌ها برآن بود که زنان را نه تنها از عرصه‌های فعالیت دور نگه‌دارد، بلکه به شیوه‌های گوناگون تمامِ دستاوردهای آنان را غصب نماید. می‌توان گفت دولت‌ها با غصبِ دسترنج‌ِ زنان، دستاوردها و ارزش‌های جامعه را غصب نمودند.

به وضعیت زنان و جامعه‌ی ایران و شرق کوردستان بنگریم، مشاهده می‌شود که دولت ایران، با استثمار ارزش‌ها و دستاوردهای  قشر کارگر و زحمت کش در جامعه، درصدد آن بوده، که به حیات خویش استمرار ببخشد.  در ایران نیز، زنان که در طولِ تاریخ همواره تقسیمِ کار یکسان را میان اقشارمختلف مبنا قرار داده‌اند، همواره با تهاجمات ذهنیت مردسالار روبرو گشته‌اند. دولت همواره زنان را از سایر عرصه‌های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و … دور ساخته، تا بتواند با استثمارِ دستاوردهای آنان، بر بحران‌های موجود ِ داخلِ جامعه، سرپوش نماید .اما آنچه امروزه مشاهده می‌شود نشان‌دهنده‌ی آن است که طرد زنان از سوی دولت و همچنین استثمارِزحمات آنان، موجب گشته بحران‌های موجود در شرق کوردستان و ایران، تعمیق یابند. بنابراین آنچه که مشخص است، تا زمانی‌که زنان ازعرصه‌های مختلف اجتماعی دور گردانیده شوند، نه تنها مشکلات جامعه حل نگشته، بلکه روز به روز بر نارضایتی‌های خلق و در راس آنان زنان افزوده می‌شود. خلقِ مان در شرق کوردستان و ایران، روزانه با معضل بیکاری دست و پنجه نرم می‌نمایند. روزانه جوانان بسیاری، نان را به قیمتِ جان می‌خرند، کولبران، کارگران کارخانه‌ها و شرکت‌ها جوانان و زنان، برای تامین ما یحتاجِ روزانه‌ی خویش، با تهاجمات دولت روبرو می‌گردند. از سوی دیگر، سیاستِ بیکاری در شرق کوردستان، درطولِ سال‌های اخیر موجب گشته تا بسیاری از جوانان، به زندگیِ خویش پایان ببخشند. می‌توان گفت دولت بخوبی براین موضوع واقف بوده که نمی‌تواند پایه‌های خویش را با استثمار ارزش‌های اجتماعی، استحکام بخشد، بنابراین با ایجاد فضایی خفقان آور در جامعه، سعی برآن دارد که جامعه را به شیوه‌های گوناگون به تباهی بکشاند. اما در مقابلِ تمامیِ سیاست‌های دولت که سعی دارد جامعه را به تباهی ب‌کشاند، ما روزانه شاهد اعتراضاتِ اقشار مختلفِ جامعه می‌باشیم که روز به روز فزونی می‌یابد.

در پایان همچون جامعه‌ی زنان آزادشرق کوردستان« کژار»، بار دیگر، 1 می، روز جهانی کارگر به همه‌ی زحمتکشان و زنان تبریک می‌گوییم و بیان می‌داریم، تا زمانیکه دستاوردهای زنان غصب گردد، نمی‌توان از عدالت و یکسانی سخن گفت.

جامعه‌ی زنان آزاد شرق کوردستان کژار

30. 4. 2017