موسم عمل به وعده‌ها
7 آگوست, 2017دوره‌ی چهارساله‌ی پر چالش و دشوار ریاست جمهوری روحانی آغاز شد و در این چهار سال چالش اصلی روحانی تنها برجام و مسائل اقتصادی نخواهد بود چراکه مسائل حقوق بشر، حقوق شهروندی و به‌ویژه حقوق زنان و جوامع قومی، ملی و مذهبی نیز از مباحث بسیار مهم است که بایستی به آنان پرداخته شود چراکه روحانی وعده‌های بسیاری در رابطه با حقوق شهروندی داده و در منشور حقوق شهروندی به مسائل بسیاری پرداخته است. طبق آخرین بیانیه‌ی عفو بین‌الملل میزان سرکوب و فشارها و همین‌طور نهادهای قضائی و امنیتی افزایش‌یافته است؛ هرچند که سال‌هاست چنین بیانیه‌هایی منتشر می‌شود اما هیچ تغییر چشمگیری در وضعیت حقوق بشر صورت نگرفته و همچنان تبعیض و سرکوب وجود دارد و یکی از دلایلی که همچنان با تغییر دولت‌ها در وضعیت حقوق بشر دگرگونی صورت نمی‌گیرد این است که سیستم و ساختار قانونی و حکومتی ایران برخلاف حقوق بشر بوده و درعین‌حال سیستم قضائی ایران مستقل نبوده و کاملاً وابسته به حکومت است. بنابراین نیاز به سازوکارهای دیگری برای تغییر در چنین وضعیتی است. مجبور ساختن رژیم برای تغییر در قوانین اساسی موثر واقع خواهد شد.
در روزهای اخیر بحث در مورد جای دادن زنان در کابینه‌ی جدید روحانی به یکی از مباحث مهم روز مبدل شده است. اما جای سوال است، به‌راستی مشکل اصلی زنان ایران جای گرفتن در کابینه و پست وزارت است؟ زمانی که زنان هنوز در ایران به دلیل نوع پوشش خود مورد خشونت و تعرض قرار می‌گیرند و اجازه‌ی ورود به استادیوم‌های ورزشی ندارند و از بسیاری از حقوق شخصی و فردی خویش محروم‌اند و در انتها حرام اعلام شدن دوچرخه‌سواری برای زنان که خود نشان‌دهنده‌ی زن‌ستیزی رژیم است. بنابراین تا زمانی که مسئله‌ی زنان به طور بنیادی چاره‌یابی نشود و درعین‌حال تغییرات اساسی در قوانین، نگرش و سیاست‌های دولت در قبال زنان صورت نگیرد جای گرفتن زنان در کابینه برای آنان دستاورد چندانی نخواهد داشت. هرچند باوجودی که زنان در ایران با مشکلات بسیاری دست‌وپنجه نرم می‌کنند و با تبعیض مغرضانه نظام روبه‌رو هستند اما با گذر از خط قرمزها و از فرصت‌های نو استفاده نموده و بایستی این استقرار ادامه یابد.
یکی از مسائل مهمی که بایستی بدان پرداخته شود موضوع امنیت اجتماعی و بهداشت روانی جامعه است چراکه در هفته‌های اخیر میزان کودک‌آزاری و ربودن آن‌ها در شهرهای مختلف ایران روند رو به رشدی داشته که باعث حساسیت جامعه شده چراکه در مورد کودکان موضوع متفاوت است. هرچند خشونت شهری محصول برهم‌کنش عوامل اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی است. یکی از دلایل افزایش خشونت، فقر و بیکاری است چراکه مشکلات اقتصادی، دغدغه‌های شغلی و استرس آستانه‌ی تحمل انسان‌ها را کاسته و بدین ترتیب منجر به خشونت و در بیشتر موارد قتل‌های خیابانی به دلیل خشم کنترل نشده صورت می‌گیرد.
بیشترین قربانیان خشونت در ایران زنان و کودکان هستند. چراکه در ایران قانون و نهادی که از زنان حمایت نماید وجود ندارد و علاوه بر این بیشتر قوانینی که وجود دارد کاملاً برخلاف حقوق زنان است. بنابراین بایستی تدابیر و سیاست‌هایی در مورد برقراری امنیت روانی جامعه وضع شود چراکه یکی از فاکتورهای اساسی یک جامعه سالم و استاندارد امنیت اجتماعی و روانی آن جامعه بوده در غیر این صورت حس بی‌اعتمادی و هراس در جامعه افزایش خواهد یافت.