دیانا اورین |

در لابلای صفحات تاریخ؛ برگهای تاریکی وجود داری که هیچ گاه زدوده نمی شود وهمیشه در اذهان باقی می ماند. صفحاتی که در سطر به سطر آن تلخی ؛رنج ؛ تراژدی ؛ بغض ؛ حقارت ؛ بردگی ؛ سرکوب واستثمار است. آکنده از حق کشی ها ؛ بی عدالتی ها ونابرابریهاست. تاریخی که باژگون شده وتوسط دولتها ؛ سیستمها ؛ مردان ودینداران نوشته شده است. این تاریخ ؛ تاریخ زنان است. تاریخی که هیچ گاه به است آنان نگارش نشده است.زنانی که ذات وجوهر آن اصالت ؛ زیبایی ؛ پاکی وعدالت است در عصر خدا- شاهان ارزش وکرامت آنان گذر حال شده است .دسترنج مقدس آنان به دست نظامهای سلطه گر غارت شده است وبه شخصیت آنان بی احترامی می شود. کهن ترین مستعمران تاریخ امروزه نیز به هزارو یک بهانه کشته واعدام می شوند. لیکن تاریخ واقعی زنان گویای عصیان گری ؛مقاومت ؛ مبارزه وتسلیم ناپذیری است. از المپ دوگوژ ورزا کولزامبورگ در قلب اروپا تا سارا ؛ بریتان ؛ لیلا وشیرین ها در کوهستانهای کوردستان ؛ زاگرس ؛مونزو و قلعه ی دم دم  شاهد این قرمانیها ورشادتهاست. زنانی که مرگ با کرامت را به تسلیمیت وخیانت ترجیح می دهند. اینان از تبار ودیار اینانا وایشتارند.آری !این تاریخ حقیقی وچهره واقعی زنان است که در هیچ کجایی نوشته نشده است.

سال ۱۳۵۷ نیز یکی از روسیاهی های تاریخ در برابر زنان است. در این سال در کارخانه تکستیل نیویورک ۱۲۸ کارگر شاغل زن که در اعتراض به ساعات طولانی کار ودستمزد اندک ؛ اعتراض می کردند زنده در آتش سوختند. ۸مارس بعد ازاین تاریخ ؛ به روز جهانی زنان کارگر وزحمتکش نامگذاری شد. بعد از این تاریخ‌ ؛ چنین روزهایی بارهای بار تکرار شدند وتا به امروز نیز ادامه دارد. بنابراین روز هشت مارس روزقیام در برابرتاریخ و سیستم های قدرت محور ومستبد است.روز مبارزه در برابر مدرنیته ی کاپیتالیست وفروپاشی آن است. روز احیای حیاتی آزاد وبامعناست. روز یافتن همه ی ارزشهایی که در طول تاریخ دزدیده شده است و درانتها بر ساختن جامعه ای دمکراتیک وزن محور است. زیرا زنان پایه های جامعه اند واز این روز به بعد بایستی تاریخ خویش را با خطوط زرین بکارند. آینده وحال از آن زنان است وزنان مشعل داران آزادی هستند.