وفاق ملی اگر به معنی حذف تمامی تنوعات هویتی باشد و افراد بر اساس ویژگی‌های و تفاوت‌های هویتی خویش نتوانند در آن حضور یابند هیچ‌گاه شکل نخواهد گرفت. این نگرش امنیتی جمهوری اسلامی به تنوعات است که مانع حاصل آمدن وفاق ملی می‌گردد. هویت ملی و وفاق ملی در این نگرش به معنای پذیرش دولت و حکومت هست. تا ایرانی بودن به معنای پذیرش حکومت فاشیستی کنونی که تنها هویت فارسی و شیعه را می‌پذیرد قلمداد گردد، هویت‌ها به مخالفت تبدیل‌شده و خود این نگرش تک‌تیپ‌ساز منجر به تجزیه‌ی ایران و براندازی نظام خواهد شد. پس به‌رغم ادعاهای مسئولان جمهوری اسلامی باید گفت همین نگرش است که امنیت ایران را تهدید می‌کند نه مبارزات آزادی‌خواهانه‌ی تنوعات ملی برای تحقق خواسته‌های برحقشان.

اکنون اصلی‌ترین دغدغه‌های مردم ایران به‌ویژه پس از توافقات اتمی، چاره‌یابی مسائل خلق‌های ایران است. نظام جمهوری اسلامی از طریق مطرح‌سازی موضوعات پیش‌پاافتاده و انحرافی، نمی‌تواند این میل و خواست را کم‌رنگ سازد. در این میان مسئله‌ی خلق کورد، به علت پیشینه‌ی تاریخی‌اش، سطح سازمان‌دهی و همچنین به دلیل تحولات اخیری که در سطح منطقه‌ای برای کوردها صورت گرفته، لزوم در پیش گرفتن راه‌های چاره‌یابانه از سوی حکومت ایران را بیش‌ازپیش الزامی ساخته است. باروی آوردن به سیاست‌های سرکوبگرانه و کتمان مسائل خلق‌های ایران و تقلیل دادن خواست‌هایشان به مسائل اقتصادی، بحران موجود در ایران را عمیق‌تر خواهد گشت. در صورت عدم گشایش فضای سیاسی داخل، پتانسیل موجود در جامعه‌ی کورد، می‌تواند به پیشاهنگ مبارزاتی خلق‌های ایران مبدل گردد. این توان، گزینه‌های دولتی مبتنی بر انکار و امحا را با شکست مواجه خواهد ساخت. ازاین‌رو تنها و تنها، حل دموکراتیک مسائل خلق‌های ایران منجر به نجات حکومت کنونی از فنا و نابودی خواهد گشت.

اما اگر جمهوری اسلامی، دست از سیاست‌های نسل‌کشی فرهنگی و فیزیکی کوردها و دیگر ملت‌های ایران برندارد و با گشایش فضاهای غیردولتی، حق سرنوشت ملت‌ها به دست خودشان را محترم نشمرد و از وضعیت نسل‌کشی فرهنگی و فیزیکی کوردها و دیگر خلق‌ها دست برندارد، بسان دیگر دیکتاتورهای منطقه، نباید انتظار سرنوشتی غیر از فروپاشی داشته باشد.

در صورت ادامه دادن به نگرش امنیتی و اصرار بر انکار و امحا، زندان، شکنجه و اعدام، دیر یا زود طومار رژیم جنایتکار و فاشیستی ایران از سوی مبارزات خلق‌های ایران و هم‌گرایی این مبارزین بسته خواهد بست. ملت‌های ایران به سطحی از آگاهی رسیده‌اند که در مقابل سیاست‌های انکار و امحای جمهوری اسلامی، از ارزش‌های فرهنگی، مبارزاتی، انسانی و اخلاقی همدیگر حمایت کنند تا بتوانند قشربندی فرادست‌ـ فرودست اعمال‌شده از سوی این نظام در هم بشکنند. این هم‌گرایی، اکنون بیش از هر زمان دیگری زمینه‌ی عملی‌شدن دارد زیراکه نظام حاکم اصرار دارد به‌جای احترام به هویت‌های اجتماعی، هویت دولتی و حکومتی را برجسته ساخته و به دنبال چندپاره ساختن ملت‌ها و نادیده گرفتن هویت‌های اجتماعی، است. سیاستی که سبب سلب مشروعیت از جمهوری اسلامی و اتحاد میان هویت‌های آزادی‌خواه ملی دموکراتیک را به نیازی واجب‌تر از آب‌ونان مبدل نموده است.