سنور گلاویژ- اندام شورای مدیریتی کژار

 مرحله‌ای که در آن بسر می‌بریم دشمنان خلق کورد از هر زمان وحشیانه‌تر در تلاش نابودی و از بین بردن کورد و کوردستانی‌ها می‌باشند. در هر فرصت هیچگاه از هجومات سلطه‌گر و استعمارگر خود دست برنداشته است. رژیم استعمارگری همانند ایران که دم از اسلامیت و دین میزند، در واقع می‌توان گفت که تروریسم از او زاییده. با نگرشی به تاریخ خواهیم دید که خلق کورد تا به امروز و در هر صده‌ای از تاریخ در مقابل هجومات، شکنجه، قتل‌عام‌، دستگیری و تجاوز قرار گرفته است. در هر مرحله‌ای از تاریخ که کوردها سعی بر حفاظت، مقاومت و مبارزه داشته‌اند ؛ از طرف دشمنان فاشیست و دیکتاتور بی‌تأثیر مانده است. در طی این مقاومات زنان مسئولیت بزرگی را بر عهده داشته‌اند. با نگاهی به  صحنه تاریخ بسیار واضح دیده می‌شود که زنان کورد در این مبارزات و مقاومات هر زمان دارای نقشی مهم بوده‌اند. رهبر آپو با اهمیت دادن به نقش زن و پیشاهنگی زنان در در عرصه تاریخ چنین می‌گوید” زنان در تاریخ تا به امروز در هر مرحله با مشارکت خود دائما نقشی پیشاهنگ را بر عهده داشته است. در هر عرصه از مبارزات خواهان آزادی و زندگی‌ای آزاد بوده‌اند، به این دلیل است که دشمن هر زمان زنان را مرکز هجومات و استعمارگری خود قرار داده است.”

ایران و شرق کوردستان نیز در طول تاریخ تا به امروز از مشارکت زنان در هر عرصه از مبارزات جسارتی بی‌پایان در راستای رسیدن به آزادی به دست آورده است. انقلاب ژن، ژیان، آزادی نمونه بارز و خارق‌العاده از این مشارکت و پیشاهنگی زنان در مبارزات علیه دشمن می‌باشد. رژیم ایران از همان دولت‌هایی می‌باشد که زیر نام اسلامیت هرگونه شکنجه، قتل‌عام، تجاوز و … را بر زنان تحمیل می‌کند. شدت رژیم ایران بر زنان میتوان گفت که در تمام دنیا بدون نمونه میباشد. دم از استقلال و آرامی می‌زند در حالیکه خود اوست که بی‌استقلالی و ناآرامی  را در جامعه ایجاد می‌کند. با تحمیل قانون‌های ولایت فقیه سعی در راستای شکستن اراده زنان را دارد. خواستار آفریدن زنی که در هر حال از رژیم و مردان اطاعت می‌کند را دارد. زنی که به هیچ وجه قادر به حمایت از خود نیست را می‌خواهد همانند مدل زنی آزاد به جامعه زنان پیشکش کند. متأسفانه زنان هیچگاه به این سیاست انکار و امحا جوابی مثبت نداده و با اعتراضات خود به شیوه‌ای در مقابل این هجومات ایستادگی و مقاومت نموده‌اند.

از طرفی دولت ایران ترسی عظیم از زنان و نیروی زنان را دارد. به این دلیل است که هر زمان در تلاش نابودی زنان می‌باشد، یا اینکه طبق خواستار و منفعت خود زنانی را بیافریند؛.  که گوش به زنگ تمام خواسته‌هایشان باشد و از طرفی هم هنگامی که زنان در مقابل این سرکوبگری‌ها مقاومت می‌کنند آنها را به جرم فحوش، زنا، ضد انقلابی و غیره محکوم به اعدام می‌کند. با “نه، خیر” بزرگی که زنان به این سرکوبگری‌های وحشیانه می‌دهند؛ رفته رفته ترس ایران واهم‌تر می‌شود  تا جایی که سرتا پایشان و حتی سازمانهایشان را فرامی‌گیرد. برای گذار از این ترس به تنها راهی که قادر به آن هستند، اعدام، قتل و دستگیری میباشد. با خیال اینکه، اعدام قادر به از بین بردن ندای آزادی این زنان می‌باشد، دائما بر اقدام اعدام بر زنان اصرار می‌کنند. لذا این ندا نه تنها نابود نگشت، بلکه به فریادی که تمامی جهان را به لزرش درآورده مبدل گشت و این ندا هم ندای ژن، ژیان، آزادی می‌باشد. این همان نداییست که تمامی زنان را گردهم آورد. ذاتا اعدام، برای رژیم ایران راه رهایی از تمامی مشکلات و گره‌های اجتماعی می‌باشد. این یک واقعیت است که ترس بزرگ ایران از زنان و سازماندهی‌های خودمدیریتی آنان می‌باشد. زیرا سازماندهی زنان تنها عملکردی است که همه ابعاد استعمار، استثمار، غضب، اشغالگری و بردگی رژیم  بخصوص علیه زنان را خنثی و از میان برمی‌دارد.

زینب جلالیان، سپیده قلیان، جوانه سنه، پخشان عزیزی، شریفه  محمدی و هزاران زنانی دیگری که در راه رسیدن به آزادی، با مقاومت و مبارزه‌هایشان میراثی که تمام زنان جهان عاید خویش دانسته را از خویش به جای گذاشته‌اند. این زنان مقاوم با ایستار خویش تمامی پروژه‌های رژیم را تارومار کردند. پخشان عزیزی نیز یکی از همان زنان جوانی که برای زیستن رؤیاهای آزادی، حال به حکم اعدام محکوم شده.

تمامی دشمنان زنان و به خصوص دشمنی همانند رژیم ایران از پیروزی آزادی و زنان خوف و ترسی هلناک را دارد. پخشان عزیزی یکی از همان دخترانی است که بی‌هراس و با امید و باوری به اینکه توانایی پیشاهنگی برای تمام زنان ایران را داراست در راه رسیدن به آزادی و حیاتی آزاد درسطح جهان و منطقه به منبع الهام مبدل گشت. زنان ایران و شرق کورستان همان زنانی هستند که در انقلاب ژن، ژیان، آزادی تمامی نظام مردسالار و سیستم بردگی رژیم ایران را سرنگون ساختند. بدین سبب رژیم سرکوبگر ایران با سیاست‌های غضب، شکنجه و اعدام خواهان بریدن نابودی ندای ژن، ژیان، آزادی می‌باشد. دیگر همه ما زنان بایستی بدانیم که رژیم سرکوبگر ایران در شخص پخشان عزیزی و شریفه محمدی خواهان اعدام تمام زنان را دارد. زنان شرق کوردستان و ایران علی‌رغم هرگونه شکنجه و اعدام در روند حیات آزاد اصرار نمودند و از این به بعد هم اصرار خواهند کرد. زنان در انقلاب ژن، ژیان، آزادی با ندایی رسا بردگی را رد نمودند. آیا برخورد این همه بی‌قانونی و سرکوبگری بر جوانان و زنان در جامعه ایران را می‌توان با چه توضیحی جواب داد؟ ذاتا سرکوبگران بعضی جواب‌های بدون معنا را حفظ کرده‌اند که هر بار بهانه سرکوب و اعدام زنان و جوانان در ایران شده است.

زنان شرق کوردستان و ایران همان زنانی هستند که با تکیه به نیروی ذاتی خویش قادر به صیانت از موجودیت خویش در عرصه می‌باشند. در واقع ما زنان بایستی بر این واقعیت متاکد باشیم که ما زنان تنها تکیه گاه خویش می‌باشیم. همان‌گونه که پخشان عزیزی و شریفه محمدی با اراده و خواستار خویش راه آزادی و جامعه‌ای آزاد را انتخاب کردند و هیچ سرکوبی قادر به شکست این اراده نخواهد بود. تمامی زنان نیز با همان ایستار بایستی در فراهم ساختن جامعه‌ای آزاد نیز مصر باشند. مگر اینکه اینگونه؛ ذهنیت‌های آلوده و اخلاق‌های تار و مارشان را با نابودی به انجام رساند. شخصیتی همانند پخشان عزیزی که با دل و روحی رسا به آزادی سلام داده، به هیچ وجه طناب اعدام نیز قادر به تسلیمت او نخواهد گشت.

به راحتی می‌توان به این حقیقت پی برد که طناب اعدام بزرگترین ضعف، بی‌چارگی و ناامیدی رژیم سرکوبگر و استعمارگر ایران در برابر آزادی می‌باشد.< سالی که نکوست از بهارش پیداست.>  عاقبت رژیم ایران از همان سرنوشتش پیداست. در کشوری که زنان تا حال حاضر هم حق رفتن به استادیوم فوتبال را ندارند ؛ رژیمی که روزانه صدها دختر بی‌گناه را به نام بی‌حجابی دستگر و شکنجه میکند ولی از طرفی ازدواج صیغه را مشروع می‌کند، دیگر بایستی چه توقع داشت؟ در کشوری اینگونه ملموس آیا جایی برای آزادی وجود دارد؟ رژیمی که با نام{خدا} عادتا به هر روزنه‌ای رسوخ کرده پس چرا {اعدام}؟ و خیلی چراهایی دیگر که هیچگاه این رژیم نه شعور و نه توانایی جواب آنها را خواهد داشت. اما حقیقت این است که لازم هم نیست. زیرا ما زنان با الهام از مقاومت و مبارزه شخصیت‌هایی همانند پخشان، شریفه و هزاران زنان دیگر، قادر به ایجاد جامعه‌ای آزاد خواهیم داشت.