در سوم مهرماه ۱۴۰۴ خبر جانباختن سمیه رشیدی در زندان قرچک، موجب نگرانی هم بندیهایش، فعالین حقوق زنان و بطور کل جامعه شده است. سمیه رشیدی پس از انقلاب « ژن ژیان آزادی»، بطور مداوم بارها دستگیر شده و در بند زنان زندان اوین و قرچک علی رغم بیماری حاد، از رسیدگی پزشکی محروم بود. ضمن تسلیت به خانوادهی سمیه رشیدی و جامعهی آزادیخواه، سیاستهای سرکوبگرایانهی رژیم ایران را محکوم می نماییم.
سالهاست که جمهوری اسلامی، به منظور سرکوب صدای زندان، دست به هر حربهای زده است. زندانیان بسیاری در طول این سالها با شکنجههای فراوان مواجه گشته اند و جمهوری اسلامی به شیوهی گوناگون برایشان پرونده سازی نموده است، جملات ضد و نقیض و روایتهای تحریف آمیزی که در راستای کتمان حقیقت است، حقیقتی نه قادر به درک آن بوده و نه توانایی از بین بردنش را دارد. حقیقتی به نام مبارزه و مقاومت زنان زندان…
زنان زندانی مبارز، سالهاست نشان دادهاند که نه برای مرگ، بلکه برای معنامندی حیات، پشت میلههای زنداناند. جان هر یک از آنان، به هم بندیهایشان بند است و هر جانی که از میانشان می رود، با شعار و سرود و فریاد، بدرقهاش می کنند. این فرهنگی است که جمهوری اسلامی، نه قادر به سرکوب آن بوده و نه یارای مقابله با آن را دارد، از همینرو کتمان حقیقت می نماید.
از دیگر سو، زندانیان بسیاری از زندان قرچک تا زندان یزد و دیگر زندانهای ایران، از رسیدگی پزشکی محرومند، زینب جلالیان زندانی سیاسی کورد، با وجود بیماریهای بسیاری از جمله برفک دهان، ناخنک چشم، آسم، ناراحتی کلیوی و گوارشی که در دوران زندان به آنها مبتلا شده است، رنج میبرد، از حق مرخصی محروم است.
از همینرو لازم است که جان باختن سمیه و دیگر سمیهها را مرگ عادی نخوانیم، آن چه روی می دهد، قتل و جنایتی آشکار، هدفمند و مستمر از سوی جمهوری اسلامی است که ضعف و ناتوانی جمهوری اسلامی را برجستهتر ساخته است. در چنین روزهایی که سیاستهای داخلی و خارجی رژیم بوی یاس و ناامیدی می دهند، این مقاومت و مبارزهی زنان مبارز در زندان است که امید را در رگههای حیات جاری و ساری می سازد، پس صدای همهی زندانیانی باشیم که برای حیاتی آزاد و معنامند، جان می دهند.
جامعهی زنان آزاد شرق کوردستان- کژار
۲۷-۰۹-۲۰۲۵
